SPILT KARUNA

12 October 2004
Mr. V. Prabaharan
Leader LTTE
Kilinochchi

My Dear Thamby,

I hope this letter will not surprise you. This is the third letter I am writing to you, although you had not replied to my earlier two letters.

You and I, like hundreds of thousands of Tamils living all over the world wish to see our People, settling down peacefully to lead normal life - so with the Singhalese and the Muslims. Thousands of our people had died without seeing the dawn of peace. We must see our people back to normal life during our lifetime. This is the ambition of everyone.

What happened between you and your Eastern military commander Karuna , we do not know but when I heard about the split I pleaded for unity between both of you and expressed my wish that the merger of the North and the East achieved with the greatest difficulty by TULF leaders should be retained at any cost. The rift between both of you is getting widened day by day to the detriment of the Tamil cause. I have very grave doubts of both factions getting together again, but I am fully convinced that the split has only weakened the efforts of several years of hard work and sacrifice of many. Hundreds of thousands of Tamil Youths had fled the country to seek refuge all over the world and several thousands had died in the battle front. The deaths of Singhalese and Muslim Youths are not small in number. Loss of civilian lives had exceeded sixty thousand. Countless number are in refugee camps in Sri Lanka and in India with no hopes of returning to their homes early. Several Thousand displaced persons still live at the mercy of their friends and relations with the pittance from the Government and some NGOs. Above all what people had lost and the damage to private and public property amounts to several Billions.

It is this estimation that prompted me to make this appeal to you to consider seriously the hard times ahead of you and of our people. Please cry halt to all meaningless killings whether they are in the North or in the East and take immediate steps to help to find a solution to our problem.

I am a very senior politician of Sri Lanka who had been in politics for nearly half a century. I had been associated in Parliament with the top-most leaders of almost all political parties in Sri Lanka including the late Mr S.J.V.Chelvanayagam Q.C. I was the last Tamil Politician who had the privilege of spending the last few days with the late Mr G.G. Ponnambalam Q.C the leader of the All Ceylon Tamil Congress, before his demise. Therefore I think I have the right and the capacity to advise you on any matter relating to our problem in particular and that of the country in general. I hope you will give serious consideration for my advice, which, I assure you, will never be self-centred.

As a first step please come to some terms with Karuna and prevent the loss of valuable lives on both sides. Afterall both of you worked together for several years for a common cause.

Some of your supporters all over the world had selfishly used your name for their personal gains and had let you down on a number of occasions. The damage is done more by those who, having concealed their past, claim to be strong supporters of the LTTE. Put a stop to this forth-with.

I feel it is my duty to point out what is wrong and what is right. How can we expect any Government to agree to give majority representation for the LTTE in the Interim Self Governing Authority (ISGA). Whatever we demand the concerned parties must be in a position to concede.. This demand for majority representation in the ISGA for the LTTE will only be the first step towards de-merger of the North and the East. Don't forget that the Tamils Muslims and Singhalese who live in equal numbers in the Eastern Province will tend to oppose it and a demand of this nature will only increase the demand for de-merger of the North-East. The one and the only option available for the LTTE, if they want a majority, is to win-over the minority members in the ISGA. This will also help to earn the confidence of the minorities in the ISGA.

This demand will not only compel any Government to dodge the issue but will also deter the International Community from interfering in our problems. Every one knows that with the majority in the ISGA the Chair-Person, the Chief Administrator, for the North East and all his assistants also will be members of the LTTE. The Chair-Person having powers to suspend or terminate any such appointment will mean that the LTTE wants absolute control of the North and the East through the ISGA.

Will the Tamils agree for an administration of this nature? Will the Muslims and the Singhalese agree to a set up like this and can any Government survive after conceding this demand. The Muslims who had been living with us like brothers for hundreds of years were driven out of the Northern Province with hardly any of their possessions and their lifetime savings. They are still living as displaced persons in the Districts of Anuradhapura and Puttalam, in cadjan sheds, under pitiable conditions In the absence of an open invitation for them by you to return to their respective homes, do you think that one single Muslim will ever agree to come under the Self Governing Authority, dominated by the LTTE. What about the Singhalese who left the North and also constitute one third of the population in the East. The ISGA proposals in my view have aggravated our problems and have also diminished the hopes of early settlement.

You have asked for Elections to be held after five years of administration by the ISGA and have suggested that if no settlement is reached within five years an Independent Election Commission appointed by the ISGA shall conduct free and fair elections. Can this ever happen?

Much more could be said against the powers demanded for the ISGA. In short I would say that the L'I'TE had not submitted a proposal for the Government to consider the same seriously. When some of the proposal are not acceptable even to the 'Tamils of the North and the- East how can one expect the Government to consider these proposals. The LT'TE had not proved its impartiality in any field especially in the administration of Law and order. How do you expect the Singhalese, Muslims and Tamils to have faith in your Police and your courts? Don’t you think that this move is to bring the entire North and East under the control and subjugation of the LTTE? I do not think any member of the Singhala or Muslim or even the Tamil community will agree to these proposals. What People want today is a Democratic Rule.

If you are serious in bringing back peace to our people quickly please consider my suggestion very seriously. It will definitely yield very good and quick results to the satisfaction of everybody.

There are a number of countries that have solved the problems faced by the minorities in their respective countries, satisfactorily. Many such countries are awaiting at our doorstep with numerous aid packages ready to help us to find the solution to our problems. Countries like Canada, Germany, Switzerland and India are in the forefront, with their federal type of constitutions. If assistance is sought constitutional experts, not only from these countries but also from countries like UK, USA, France, Japan, Australia and such others, will be too happy to sit down with our local experts and work together to help us draft a constitution. The drafts that have been prepared and now in the cold-storage can also be examined. Our immediate neighbour, India had adopted a constitution and had successfully worked it for a fair length of time. The Indian pattern of devolution that had stood the test of times could also be considered as a model and if necessary with suitable variations on subjects that need special considerations.

A constitution so drafted cannot be easily rejected by anybody in Sri Lanka and I hope will be acceptable to all sections of the Sri Lankan people. The International Community in such a situation can even persuade or pressurise the opponents of such a draft constitution to accept it. The Ontario’s Ex- Premier Hon. Bob Ray who visited Sri Lanka recently and studied our problem thoroughly had said that federalism is the only solution to solve the Sri Lankan problems. He is not the only person of authority to have said so.

In conclusion I wish to tell you that we should now stop playing the same old record over and over again. The whole world knows what our problem is and what the acceptable solution would be. Hence without wasting time, conceding the fact that our people cannot and should not be allowed to suffer any more, take a quick decision to workout a solution with the support of the International Community with out any further delay. You have ample opportunities even now to win-over the minority Muslims and Singhalese in the North and East. You must also convince your own cadre that those who fought very bitterly for freedom should not deprive others of their freedom and bring them under their subjugation whether they are Singhalese Tamils or Muslims.

I have discussed this matter with a number of Tamil people in several countries during my recent visit and did not come across one single person who opposed it. I am also confident that the entire, if not a larger section of the Singhalese and Muslim communities also will welcome this proposal.

I assure you that this proposal will receive the support of almost every one in this country. If you come forward to accept it, my full co-operation will be available to you in this matter. Any problem that crops up during the implementation of this proposal with regard to the future of your cadre etc can be sorted out with the co-operation and mutual understanding of all concerned parties including the International Community.

Thanking you

Yours truly


V Anandasangaree
President
Tamil United Liberation Front

பத்திரிகைச் செய்தி - உதயசூரியன்

தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி தந்தை செல்வா அவர்களால் உயர்ந்த இலட்சியத்துடன் பல சிரமங்கள், விட்டுக்கொடுப்புக்கள் மத்தியில் சகலரினதும் மனப்பூர்வமான சம்மதத்துடன் உருவாக்கப்பட்டது. தமிழ்ப் பேசும்மக்களால் மிகவும் மதிக்கப்பட்டுவந்த, தானே உருவாக்கிய தமிழரசுக்கட்சியையும் அக்கட்சியின் சின்னமாகிய “வீடு” சின்னத்தையும் எக்காலத்திலும் எத்தேர்தல்களிலும் பயன்படுத்தக்கூடாது என எண்ணி முடக்கிவைத்துவிட்டு அன்றைய அரசின் அடக்குமுறைக்கு விடிவுகாணவும், அரசிற்கு சவாலாகவும் தமிழினத்தின் விடியலின் சுடராக, வீறுகொண்ட கதிராக தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியையும், அதன் சின்னமாகிய உதயசூரியனையும் தேர்ந்தெடுத்து தந்தையாலேயே கட்சி உருவாக்கப்பட்டது.

தந்தை அவர்களின் தியாக உணர்வுக்கு மதிப்பளித்து, அன்னாரின் முயற்சியின் தமிழின விடுதலையின் அப்பழுக்கற்ற எண்ணங்கள் உள்வாங்கப்பட்டிருந்ததன் உண்மையும், யதார்த்தத்தையும், விசுவாசத்தினையும் கண்டுகொண்ட அமரர் ஜீ.ஜீ. பொன்னம்பலம் அவர்களும் தாம் உருவாக்கிய அகில இலங்கைத் தமிழ்க் காங்கிரஸ் கட்சியையும் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியுடன் இணைத்துக்கொண்டார். இரு பெரும் தலைவர்களும் கடந்தகால மனக் கசப்பான சம்பவங்கள் அனைத்தையும் மறந்து மனம்விட்டுப்பேசி இதயசுத்தியுடன் அமரர் சௌமியமூர்த்தி தொண்டமான் அவர்களையும் தம்முடன் இணைத்து தமிழினத்தின் விடியலுக்காய் முக்கூட்டுத் தலைவர்களாக மூவரும் தமிழினத்தின் முன்னால் பகிரங்கப்படுத்தினர்.

பல்வேறு கட்சிகளில் இருந்த பல தமிழர்கள் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியின் தலைமையினை ஏற்று 18 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை தேர்ந்தெடுத்தனர். தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி தமிழ் மக்களின் உயர் அரசியல்பீடமாக திகழ்ந்தது. தமிழ் மக்களின் உயர்பீடம் அண்மைக்காலமாக படிப்படியாக சிதைக்கப்பட்டமைக்கு முதலடி எடுத்துவைத்த பிரமுகர் யார் என்பதையும், இரண்டாவது அடிஎடுத்து வைத்த பிரமுகர் யாரென்பதையும் மக்கள் நன்கறிவர். அகில இலங்கைத் தமிழ்க் காங்கிரஸ் கட்சியும், தமிழரசுக் கட்சியும் மீள இயங்கவைக்கப்படவேண்டும் என மனதார நினைப்பதே அமரர்களான தந்தை செல்வா அவர்களுக்கும், சட்டமேதை ஜீ.ஜீ. பொன்ன்மபலம் அவர்களுக்கும் செய்யும் மாபெரும் துரோகமாகும். இத் துரோகத்தினைச் செய்பர்களை எண்ணி வேதனைப்படுவதா? வேட்கப்படுவதா? என ஏங்கும் மக்களுள் நானும் ஒருவனாக இருப்பதை மக்கள் நன்கு அறிவர். பட்டம் பதவிக்காக பலதும் செய்யும் சிலர் எதையும் செய்யத் துணிவர். ஆனாலும் உள்ளதை,உண்மையை உரிய நேரங்களில் வழிதவறும் சந்தர்ப்பங்களில் சொல்லவேண்டியதும், செய்யவேண்டியதும் என்கடமை என நான் கருதுகின்றேன். அதனை நீங்களும் ஏற்றுக்கொள்வீர்கள்.

ஏறக்குறைய 50ஆண்டுகள் அரசியலில் இணைத்துக்கொண்டுள்ள நான் என்றும், இன்றும், இனியும் இனவாதிகளுக்கோ, பேரினவாத சக்திகளுக்கோ விலை போனவனுமல்ல. விலைபோகப்போகிறவனுமல்ல. 1961ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற சத்தியாக்கிரகப் போராட்டம் முதல் இன்றுவரை இனத்தின் போராட்டங்களில் முன்னின்று செயற்பட்டவன் நான். பதவிக்காக பறந்து திரிந்து அலைந்து திரியாதவன் நான். எமது சுய ஆசை எமது இனத்தின் விடுதலைக்கு விலையாகிப்போய்விடக்கூடாது என்ற கண்ணியத்துடன் எனக்கு மக்கள் தந்த ஆணையினை இன்றுவரை ஒருஇலட்சியத்துடன் அரசியல் நடத்துபவன், பேசுபவன் நான். உள்ளதை உள்ளபடி நேருக்குநேர் சொல்பவனும் அதனையே செய்பவனும் நான். எக்காலத்திலும் எம்மினத்தைக் காட்டிக்கொடுத்து வாழ்வதை கனவிலும் நினையாதவன். சுதந்திரக்காற்றை முற்றுமுழுதாக சுவாசிக்க விருப்பம்கொண்டு இருக்கும் எம்மினத்தினுள் நானும் ஒருவன். நாம் பிறந்த மண்ணில் சுதந்திரமாக நடமாட, கூட்டமாக நின்று உரையாட, களங்கமற்று சிரித்துவாழ ஆசைப்படும் உங்களில் நானும் ஒருவன். சமாதான முயற்சிக்கோ, அதற்கு ஊறுவிளைவிக்கவோ எச்சந்தர்ப்பத்திலும் உடந்தையாக நான் இருக்கமாட்டேன். ஏனெனில் மக்களாகிய உங்களைவிட பெரும்பாலான சுதந்திரங்கள், உரிமைகள், மறுக்கப்பட்ட. தடுக்கப்பட்ட நிலையில் இருப்பவன்நான். எனக்கே இந்நிலையாயின், உங்கள் நிலை எவ்வாறானதாயிருக்கும் என்பதை தெரியாதவன் நானல்ல.

நாம் பிறந்தமண்ணில் சுதந்திரமாக வாழவேண்டும் என்ற பெரும் விருப்புடன் எம்மை வழிநடத்திய பெருந் தலைவர்களின் வழிகாட்டலில் கால்பதித்து நடந்துவந்து - இன்று அவர்கள் கண்ட இலட்சியக் கனவு கனிந்துவரவேண்டும் என்ற கொள்கைப்பற்றுடன் தந்தை வழிநின்று சிந்தை சிதறாது செயலாற்றவேண்டிய தேவை என்மீது சுமத்தப்பட்டுள்ளது.

என் அருமைத் தம்பிகள் மாவை. சேனாதிராசா, ரவிராஜ் போன்றவர்களில் நம்இனத்தின் எதிர்காலத்தினை ஒப்படைத்து மறைந்த தலைவர்களுக்கு துரோகம் செய்யவிரும்பாது துணிவுடன் மக்கள் கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் இத்தேர்தலில் போட்டியிடுகின்றேன்.

தேர்தல்காலம் என்பதால் பலரும், பலவிதமான கருத்துக்களை இட்டும், வைத்தும் சொல்வார்கள். நான் எதனையும் இட்டுக்கட்டிச் சொல்லவேண்டிய தேவையில்லை. எனது அத்தனை செயற்பாடும் திறந்த புத்தகமாகவே உங்கள்முன் பரந்து விரிந்து இருப்பதும், அதன்மூலம் நீங்கள் என்மீது வைத்துள்ள பற்றுதலுக்கும் எச்சந்தர்ப்பத்திலும் குந்தகம் ஏற்படாது செயற்படுவேன் என்பதை உறுதிபடத் தெரிவிக்கின்றேன்.

தமிழ் மக்களின் உயர் அரசியல்பீடமாகிய தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி என்ற பெரும் விருட்சம் அடியோடு வெட்டித்தறித்து விறகாகிவிடக்கூடாது என்பதற்காகவே எக்கட்சிச் சின்னத்திலும் போட்டியிடவிரும்பாது எம்மூத்த தலைவர்களின் ஆத்ம ஆசியுடன் சுயேட்சையாக இத்தேர்தலில் போட்டியிடுகின்றேன்.

உதயசூரியன் அஸ்தமனமாகிவிட்டான் என செய்திகள் வெளிவந்தபோது எம்கட்சியில் ஒருவர் சிரித்துக்கொண்டாலும் பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழ் நெஞ்சங்கள் வேதனைப்பட்டு உங்களின் ஆதங்கங்களை வெளிப்படுத்தி என்ன சொன்னீர்கள் என்பதை நான் மறக்காது மீண்டும் உதயசூரியன் வீறுகொண்டு எழுவான் என்ற நம்பிக்கையில் உங்கள்முன் இத்தேர்தலில் போட்டியிடுகின்றேன்.

மறைந்த அமரர்களான தந்தை செல்வா அவர்கள், சட்டமேதை ஜீ.ஜீ.பொன்னம்பலம் அவர்கள், தலைவர் சௌ. தொண்டமான் அவர்கள் எம்முடன் வாழ்ந்துகொண்டு இருக்கின்றார்கள் என்பதை அடையாளப்படுத்தும் உதயசூரியனை புகார்கள், முகில்கள், மேகங்கள் மறைத்தாலும் அது தற்காலிகமானதே. சகலதையும் உடைத்தெறிந்து மீண்டும் உதயசூரியன் பரிசுத்தமாக பிரகாசிப்பான். அதனை நிறைவேற்றும் கடமை உங்களின் ஆதரவுடன் எம்கைகளுக்கு மீண்டும் வரும் - அதுவரை ஓயாது அம்முயற்சியில் நாம் அனைவரும் இணைந்து செயற்படுவோம். வாருங்கள்.

நன்றி


வீ. ஆனந்தசங்கரி,
தலைவர்,
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி.

பத்திரிகைச் செய்தி - தினசரி

நான் கடந்த 16.10.2004 ம் திகதி தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தலைவர் திரு. வே. பிரபாகரன் அவர்களுக்கு எழுதிய கடிதத்தை ஓரளவிற்கு சகல ஊடகங்களும் வெளியிட்டன. அதில் ஒரு குறிப்பிட்ட ஊடகம், எனக்கு ஒரு முன்னுரை கொடுத்து அதன்பின்பு எனது கடிதத்தை வெளியிட்டிருந்தது. அது மட்டுமல்ல அடுத்தநாள் அதன் ஞாயிற்றுக்கிழமை(17.10.2004) பதிப்பில் அவசர அவசரமாக ஒரு ஆய்வாளரின் ஆய்வுக்கட்டுரையுடன், ஆசிரிய தலையங்கமும் தீட்டியிருந்தது.

எனது கடிதத்திற்கு சம்பந்தப்பட்டவர் கருத்துக் கூறுவதற்கு முன்பே, ஆய்வாளர்களும், பத்திரிகை ஆசிரியரும் முண்டியடித்துக்கொண்டு கருத்துக் கூறுவதால்தான் தமிழர்கள் என்றும் தலைநிமிர முடியாமல் உள்ளது. நல்ல தரத்தில் உள்ள அந்தப் பத்திரிகைக்கு நன்றாகத் தெரியும், யாழ் மாவட்டத்தில் தேர்தல் எவ்வாறு நடந்தது? எவ்வாறு நான் நிராகரிக்கப்பட்டேன்? என்று! அதுமட்டுமல்ல, தேர்தல் கண்காணிப்புக்குழுக்கள், யாழ் மாவட்டத்தில் நடந்த தேர்தல் வன்முறைகளை அறிக்கையாக வெளியிட்டு தேர்தலை இரத்துச் செய்ய வேண்டும் என சர்வதேச சமூகத்திற்கு வெளிச்சம்போட்டுக் காட்டியுள்ளன. அதனால்தான் சர்வதேச சமூகத்திற்கு முன்னால் தமிழரசுக்கட்சிப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஜனநாயக விழுமியங்களைப்பற்றி பேச முடியாமல் கூனிக்குறுகிப்போயுள்ளனர்.

தேர்தலை மட்டும் ஜனநாயக முறைப்படி நடத்தி முடித்திருப்பார்களேயானால், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் முற்று முழுதாக ஜனநாயக வழிக்கு வந்துவிட்டார்கள் என்று சர்வதேச சமூகமே இலங்கை அரசுக்கு அழுத்தங்களைக் கொடுத்து, எமது பிரச்சனையை முற்று முழுதாக தீர்ப்பதற்கு முழுமூச்சுடன் செயலில் இறங்கியிருக்கும். ஆனால் சர்வதேச சமூகமே இன்று சற்றுக் கூச்சத்துடன்தான் இலங்கை அரசுக்கு அழுத்தங்களைக் கொடுக்க வேண்டியிருக்கிறது. ஜனநாயக வழிக்கு வந்துவிட்டால் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளை முற்று முழுதாக நான் ஆதரிப்பேன். அவ்வாறு அவர்கள் ஜனநாயக விழுமியங்களை தேர்தல் காலத்தில் மீறியபோது இந்த ஊடகங்கள் எல்லாம் இடித்துரைக்காமல், ஒத்து ஊதியபடியால்தான் இன்று இந்த நிலைமை என்பதை சம்பந்தப்பட்ட ஊடகம் உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும். அதை விடுத்து எனது கருத்துக்களுக்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து எழுதுவதால் சம்பந்தப்பட்டவர்களுக்கு தற்காலிக நிவாரணம் கிடைக்குமே தவிர தமிழ் மக்களுக்கு எதுவித நன்மையும் ஏற்படப்போவதில்லை.

புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டு ஏறக்குறைய இரண்டரை வருடங்களுக்கு மேலாகிவிட்டது. இன்னும் எதுவும் நடக்கவில்லை. இந்தக் காலதாமதத்திற்கு யார்காரணம்? நமது பிரச்சனைக்கு என்ன தீர்வு என்பது நம்நாட்டுமக்கள் அனைவருக்கும் தெரியும், சர்வதேச நாடுகளுக்குப் போய்த்தான் தெரிந்துகொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை. வன்னியில் வயலில் வேலை செய்யும் ஒரு சாதாரண தமிழனுக்கே நன்கு தெரியும், நமக்கு எது தேவை என்று. இதற்காக நாட்டுக்கு நாடுபோய் கூடிக்குலாவி பேசவேண்டிய அவசியமில்லை. இந்தக் காலதாமதங்களுக்கெல்லாம் யார் காரணம்? அழுத்தங்களைக் கொடுக்கவேண்டிய முறையில் கொடுத்திருந்தால் பிரச்சனையை முடிவிற்குக் கொண்டுவரலாம். அதைவிடுத்து சாதாரண விசயங்களுக்கு அழுத்தங்களைக் கொடுப்பதும், மிக முக்கியமான விடயங்களை கிடப்பில்போடுவதும்தான் இன்றுவரை நடந்துகொண்டிருக்கின்றது.

சகதமிழன் ஒருவன் சாவது சம்பந்தப்பட்ட பத்திரிகைக்கு வேண்டுமானால் சாதாரணமாக இருக்கலாம். அதை வைத்து அவர்கள் வியாபாரம் நடத்தலாம், ஆனால் ஒரு மனிதாபிமானமுள்ள எவனும் அதை ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டான். அந்தவகையில் போராடப் புறப்பட்ட இளைஞர்கள் தங்களுக்குள்ளே மோதி மரணமாவதைத் தடுக்கவே கருணாவுடன் ஒரு சமரசம் செய்துகொண்டால் என்ன? என்ற கருத்துப்பட நான் எனது கடிதத்தில் கூறியிருந்தேன். ஆனால் சம்பந்தப்பட்ட பத்திரிகை ஆசிரியர் தமிழர்களின் இரத்தத்தில் குளிர்காய நினைப்பதும், தமிழர்களின் குருதியில் வியாபாரம் செய்ய முற்படுவதும் எனக்குத் தெரியாமல் போய்விட்டது. இரத்தஆறும், வன்முறையும் இருந்தால்தான் தனது பத்திரிகை விற்பனையாகும் என்பதை தனது பத்திரிகை தர்மமாகக்கொண்டுள்ள அவருக்கு நான் இடையூறாக இருக்கின்றேன் போலும், அதனால்தான் எனது மரணத்திலும் வியாபாரம் செய்ய விளைகிறார்.

அடுத்து வடக்குகிழக்கு இணைந்த தீர்வே தமிழர் பிரச்சனைக்கு நிரந்தரதீர்வு என்பதாலேயே நான், கிழக்கில் உள்ள முஸ்லிம், சிங்களவர்களின் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமாக நடந்து அவர்களின் மனதை வெல்லவேண்டும் என கூறினேன். அதற்கேற்றாற்போல, அதே நாளில் முஸ்லிம் கூட்டமைப்பு பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஒன்றுகூடி சமமான இடைக்கால நிர்வாகம் தங்களுக்கும் வேண்டும் என கூறியுள்ளார்கள், இது எதைக் காட்டுகிறது. சிறுபான்மை முஸ்லிம்களின் மனதை தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் வெல்லத் தவறிவிட்டார்கள் என்பதைக் காட்டவில்லையா? இந்தியாவில் சுதந்திரத்திற்குப் பின் பாகிஸ்தான் பிரிந்ததுபோல எமது சுதந்திரத்திற்குப் பின் கிழக்கு பிரிந்துவிடக் கூடாது என்ற எனது ஆதங்கமே! எனது கடிதத்தை நான் எழுதும் போது கனவில் கூட எண்ணிப்பார்க்க முடியாத அளவிற்கு ஆழத்திற்குப்போய் அலசி ஆராய்ந்த அந்த ஆய்வாளர் மேலோட்டமாக எல்லோருக்கும் தெரிந்த கருத்தை தனது ஆய்வில் காணத் தவறிவிட்டார். கிழக்கில் முஸ்லிம், சிங்கள மக்களின் மனதை வெல்லக் கூடிய சந்தர்ப்பம் விடுதலைப் புலிகளுக்கு அதிகமாகவே உண்டு. அடுத்து அரசுக்கு அழுத்தத்தை கொடுக்க சமமான இராணுவ பலமும், ஏதோ ஒருவகையில் தெரிவுசெய்யப்பட்ட தமிழரசுக் கட்சி உறுப்பினர்களின் அரசியல் பலமும் உள்ள இந்த நேரத்தில் கொடுக்க முடியாத அழுத்தத்தை அவர்கள் வேறு எந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் கொடுத்து எமது மக்களின் பிரச்சனையைத் தீர்க்கப் போகின்றார்கள்?

அதுமட்டுமல்ல ஆய்வாளர் பழைய கதைகளையும் கிளறியுள்ளார். “ஈழம்” கேட்டு விட்டு, “மாவட்ட சபைக்கு போனது போல என்று – நான் அந்த விபரமான ஆய்வாளரிடம் ஒன்று கேட்கின்றேன். உயிரிழந்த போராளிகள் 17,000க்கு மேலானவர்கள் தமது இன்னுயிரை இழந்தது ஈழத்திற்காகத்தான், இடைக்கால நிர்வாகத்திற்கல்ல. இதை பேராசிரியர் பீஷ்மாச்சாரியார் சம்பந்தப்பட்டவர்களிடம் கேட்பாரா? கேட்டால் அவரின் நிலை என்ன? எங்களிடம் மட்டும் இடித்துக் கேட்பவர் எல்லோரையும் இடித்துக் கேட்க வேண்டும். அதுதான் பத்திரிகை தர்மம்.

அதுமட்டுமல்ல அந்த தினசரி தன்னைத்தானே “பிஞ்சிலே பழுத்தது” என்று கூறிக்கொண்டு கதை விடுகிறது. தனது உண்மை நிலையை ஒத்துக் கொள்கிறது. அந்தளவிற்கு எனக்குச் சந்தோஷமே! “பிஞ்சிலே பழுத்ததுகள் சபைக்கும் உதவாது சமூகத்திற்கும் உதவாது” தன்னைப் பிஞ்சிலே பழுத்தது என்றுகூறி தன்னைத் தாழ்த்திக் கொண்ட அந்த தினசரியைப்பற்றி மக்கள் இனித் தெரிந்துகொள்ளட்டும். பிஞ்சிலே பழுத்ததுகள் தமிழ் சமூகத்திற்குத் தேவையில்லை. அதற்கு ஒரு மறுபெயர் உண்டு “வெம்பல்கள்”. வெம்பல்கள் வேலைக்கு ஆகாது. இதற்குமேல் அந்த வெம்பல்களுக்கு விளக்கங்கள் தேவையில்லை.