அரசுக்கு உதவ முன் வந்துள்ள முன்னை நாள் இயக்கப் போராளிகளின் ஆதரவாளர்களும் புத்திஐீவிகளும் யார்?

2010-06-25

அரசுக்கு உதவ முன் வந்துள்ள முன்னை நாள் இயக்கப் போராளிகளின் ஆதரவாளர்களும் புத்திஐீவிகளும் யார்?

யுத்தம் முடிந்த பின் நாட்டின் புனர்நிர்மாணம், மீளக்கட்டியெழுப்புதல் போன்றவகைகளுக்கு அரசுக்கு உதவ முன்னைநாள் போராளிகளின் அனுதாபிகள் புத்திஐீவிகள் முன்வந்துள்ளதாகிய செய்தி வெறும் கேலிக் கூத்தாகும். யார் இந்த கே.பி என அழைக்கப்படும் பத்மநாதன் என்பவர்? அவருக்குரிய நன்மதிப்பு தராதரம் என்ன? பிற நாடுகளில் இருந்து தூது குழுவாக வருகை தந்து அரச உயர் அதிகாரிகளுடன் பேசி நாட்டின் புனர்வாழ்வு மீள் கட்டுமானப் பணிகளுக்கு உதவ வந்துள்ள புத்திஐPவிகளாக வர்ணிக்கப்படும் இவர்கள் யார்?. சர்வதேச அரங்கில் பிரசித்தி பெற்ற பெயர் போன பயங்கரவாதியாக முத்திரை குத்தப்பட்ட கே.பி.யின் தலைமையில் இக் குழு பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளரையும் வெளிவிகார அமைச்சரையும் சந்தித்துள்ளது என்ற செய்தி எனக்கு பெரும் ஆச்சரியமாகவும் அனேகமாக முழு இலங்கையருக்கு அதிர்ச்சியும் தந்துள்ளது.

திரு.பிரபாகரன் மரணித்த உடன் அவரின் வாரிசாக உரிமை கோரிக்கொண்டு விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் எனக் கூறிக்கொண்ட திரு. கே.பி அவர்கள் அதிகாரிகளிடம் தானாக சரணடையவில்லை. மிக்க தந்திரமான முறையில் அவர்கள்; கைது செய்யப்படாதிருந்தால் இன்று அவர் கடந்த காலத்தில் திரு. பிரபாகரன் யார் யாருக்கு அச்சுறுத்தலாக இருந்தாரோ அத்தனைபேருக்கும் இவர் அச்சுறுத்தலாக இருந்திருப்பர். இப்போது கூட அவர் எதிர் காலத்தில் நாட்டுக்கும் நாட்டு மக்களுக்கும் அச்சுறுத்தலாக இருக்கமாட்டார் என்பதற்கு எதுவித உத்தரவாதமும் இல்லை. அரசுக்கு அதன் புனர்நிர்மாண மீள் கட்டுமாண பணிகளுக்கு அரச உயர் அதிகாரிகளை சந்தித்து உதவ முன்வந்துள்ள தூது குழுவில் இடம் பெற்றுள்ள புத்திஐீவிகளாக வர்ணிக்கப்படும் இவர்கள் யார்? சரிபிழைகளை ஆராய்ந்து அறிவை வளர்ப்பவரே புத்திஐீவியாவார். ஆனால் இந்த புத்திஐPவிகள் என்ன செய்தார்கள். சரிபிழைகளை ஆராய்ந்து முடிவெடுக்கும் ஆற்றல் இவர்களுக்கு இருக்கிறதா?

சிறிய அபிப்பிராய பேதங்களுக்கு நாம் இடம் கொடுக்கப்படாது. பல கஸ்டங்களுக்கு மத்தியில் வென்றெடுத்த சமாதானத்தை நிலைக்கச் செய்ய வேண்டும் என்று திரு கேபியோ அன்றி அவரின் அணியில் உள்ள வேறுயாருமோ எமக்கு கூறுவது கேலிக்கிடமாகும். இலங்கையராகிய நாங்கள் இந்த புத்திஐPவிகள் யார் என்பதனையும் வெளிநாட்டில் வாழும் விடுதலைப்புலிகளின் நடவடிக்கைக்கு உதவுபவர்கள் நாட்டின் கள நிலையை விளங்கிக் கொள்ள தொடங்கிவிட்டார்கள் என்று உத்தரவாதம் தருவதற்கு இவர்களுக்கு என்ன அருகதை இருக்கின்றது.

இவர்களுக்கு இதுவரை காலமும் கள நிலை பற்றி விளங்காமல் போனது கவலைக்குரியதே. மீண்டும் ஒரு தடவை எவரேனும் எம் மீது சவாரி செய்ய அனுமதிக்கக்கூடாது. இத்தகைய எவருடனும் அரசு எத்தகைய தொடர்பு வைத்திருப்பதை ஆட்சேபிக்கும் உரிமை எனக்குண்டு. இவர்களுடன் நாம் உறவு வைத்திருப்பதை பார்த்து உலக நாடுகள் நகைக்கும் என்பதோடு இந்நாட்டு மக்கள் ஒருவர் இருவருக்கு மட்டுமல்ல முழு நாட்டுக்குமே துரோகம் செய்ததாக கருதப்படும். நம் நாட்டில் வாழும் ஒவ்வொருவரும் எதோ ஒரு விதத்தில் இவர்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தான். நாம் ஏறக்குறைய இரண்டு லட்சம் உயிர்களை இழந்துள்ளோம். அவற்றில் பல்லாயிரக்கணக்கான அப்பாவி மக்கள்இ ஆயிரக்கணக்கான படை வீரர்கள் பலாத்காரமாக விடுதலைப்புலிகளுடன் இணைக்கப்பட்ட போராளிகள் பலர் அடங்குவர். ஒன்றரை இலட்சத்துக்கு மேற்பட்டவர்கள் விதவைகளாக்கப்பட்டதோடு ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் அனாதைகளாகவும் ஆதரவற்றவர்களாகவும் ஆக்கப்பட்டுள்ளனர். கிழக்கு மாகாணத்தில் மட்டும் 42000 பேர் விதவைகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளனர். எத்தனையோ போர் தமது பார்வைகளையும் கால் கைகளையும் இழந்துள்ளனர். இரு கால்களையும் இரு கைகளையும் இழந்தவர்கள் ஒரு காலால் நடப்பவர்கள் தவழ்ந்து திரிகின்றவர்கள் இவ்வாறு பலர். இந்த அப்பாவிகள் அiனைவரும் எஞ்சியுள்ள நாட்களை இப்படித்தான் செலவிட வேண்டும் என்பது விதி. எத்தனை ஆயிரம் மாணவர்கள் தம் கல்வியை இழந்துள்ளனர். இப்பிள்ளைகளின் பெற்றோர்கள் தம் பிள்ளைகள் பலாத்காரமாக கொண்டு செல்லப்பட்டு உயிரற்ற சடலங்களாக கண்டபோது அனுபவித்த கவலைகள் பற்றி இப் புத்திஐPவிகள் அறிவார்களா? ஏதாவது ஒரு விதத்தில் பாதிக்கப்பட்டு அல்லது தமக்கு மிகவும் விருப்புடைய ஒரு உறவை இழந்திருந்தால் மட்டும்தான் இந்த வேதனையை உணர முடியும். எத்தனை குடும்பங்கள் முழு உறவினரையும் சில குடும்பங்கள் உறவுகள் சிலரையும் இழந்துள்ளனர். பல கோடி பெறுமதியான தனியார் பொது சொத்துக்கள் அழிக்ககப்பட்டுள்ளன. கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவு பகுயில் முழுமையான ஒரு வீடும் இல்லை. வவுனியா மன்னார் யாழ்ப்பாணத்தின் ஒரு பகுதிக்கும் இதே கதிதான். கிழக்கு மாகாணத்தில் இடம் பெயர்ந்து இரண்டு ஆண்டுகளின் பின்பும் எமது மக்கள் கூடாரங்களில் தான் வாழுகின்றனர். கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவில் உள்ள கிராமங்களுக்குள் சென்று அக்கிராமங்கள் எவ்வாறு சீரழிக்கப்பட்டு;ள்ளன என்றும் அங்கு ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள அழிவுகளையும் அரசு பார்வையிட வேண்டும். முல்லைத்தீவு கிளிநெச்சி மக்கள் முற்றாகவும் மன்னார் வவுனியா பகுதியில் உள்ள மக்களில் பெரும் பகுதியும் வீட்டுக்கூரை யன்னல் கதவு உட்பட எதுவும் இல்லை. உண்மையாக நான் ஏமாற்றப்பட்டுவிட்டேன்; என்பதை உணருகின்றேன். கால் நூற்றாண்டுகளுக்கு மேலாக துன்பங்களை அனுபவித்த மக்களுக்கு ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள ஏமாற்றம் எனக்கு ஏற்பட்டதை விட அதிகமாகும். இப்புத்திஐPவிகள் எங்கிருந்து வந்தார்களோ சம்பந்தப்பட்ட நாடுகளுக்கு இவர்களை நாடுகடத்தி தரும்படி இலங்கையரசு கோரிக்கை விடவேண்டும். இதுவரை எநத் ஒரு நாடும் விடுதலைப்புலிகளி;ன் மீது விதிக்கப்பட்டுள்ள தடையை நீக்கவில்லை. இந்தியாவும் அமெரிக்காவும் அண்மையில் தடைகளை நீடீத்துள்ளன.

இத்தகைய நபர்களே நாம் இழந்த அத்தனை இழப்புக்கும் சம பொறுப்பை ஏற்க வேண்டும் என்ற காரணத்தினால் அவர்களை உபசரிப்பது மறைமுகமாக அவர்களின் தடைகளை நீக்குவதற்குச் சமமாகும். விடுதலைப் புலிகளின் ஆதரவாளர்கள் கூட விடுதலைப்புலிகளின் கடும் போக்காளர்களை இராணுவம் உபசரிக்கும் போது தடுப்புக்காவலில் உள்ள 10000 பேரில் பெரும் பகுதியினர் விடுதலைப் புலிகளினால் பலாத்காரமாக சேர்க்கப்பட்டிருப்பதனால் அவாகளை ஏன் தொடர்ந்தும் தடுப்புக்காவலிலும் சிறையிலும் ஏன் அரசு வைத்திருக்கின்றது என்று கேட்கின்றார்கள். இத்தகைய நபர்கள் தான் பின்னனியில் இருந்து எமக்கு ஏற்பட்ட உயிர் இழப்புகளுக்கும் பொருள் இழப்புகளுக்கும் பொறுப்பாக இருந்திருக்கின்றார்கள். ஆகவே அரசு வீடு முற்றாகவும் பகுதியாகவும் இழந்தவர்களுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து முழு நட்ட ஈடு வழங்க வேண்டும். இரண்டாவதாக உயிர் இழப்புகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து ஏனைய இழப்புகளுக்கும் முழு நட்ட ஈடு வழங்கப்பட வேண்டும். அரசு மேலும் தாமதிக்காது மக்களுக்கு ஏற்பட்ட பல்வேறு இழப்புகளின் பெறுமதியை கணக்கிடும் நடவடிக்கைகளை உடனடியாக ஆரம்பிக்க வேண்டும். குண்டு வெடிப்பு தற்கொலைத் தாக்ககுதல் கண்ணிவெடி போன்றவற்றிற்கு பலியாகிய நாட்டின் பல் வேறு பகுதிகளிலும் சேர்ந்தவர்களுக்கு முழு நட்ட ஈடு வழங்க வேண்டும். நாட்டின் பிற பகுதியில் இருந்து 500 ரூபாயுடன் வெளியேற்றப்பட் இஸ்லாமிய மக்கள் முழு சொத்தையும் இழந்தமையால் முழு நட்ட ஈட்டுடன் மீள குடியமர்த்தப்பட வேண்டும். அன்று தொட்டு இன்று வரையும் இவர்களில் அனேகர் மிக வறுமைப்பட்டு வாழ்கின்றார்கள்.

இந்த நபர்களின் பல் வேறு நாடுகளிலும் உள்ள சொத்துகளை பறிமுதல் செய்ய சம்பந்தப்பட்ட அரசுகளுடன் இலங்கை அரசு தொடர்புகொள்ள வேண்டும். இவர்கள் எல்லோரும் இலட்சியத்துடன் செயறட்படாது சுயநலத்துடன் செயற்படுகிறார்கள் என்பது தெரியாமல் கண்மூடிதனமாக விடுதலைப் புலிகளை ஆதரித்த நபர்களின் தற்போதய கருத்து இதுவாகும். பல ஆண்டுகள் அமைதியான தூக்கம் இன்றி சுகந்திரமான முறையில் வீதியில் நடமாட முடியாது கருத்துக்கள் இருட்டடிப்பு செய்யப்பட்டு சிலரைப் போல் வாழ்ந்தவன் நான்.

இதுபலவிதத்தாலும் பாதிக்கப்ட்ட ஒரு தனி மனிதனின் உணர்ச்சிமிக்க உள்ளக் குமுறலின் வெளிப்பாடாகும ;.கிளிநொச்சியில் வாழுகின்ற உரிமை மறுக்கப்பட்டது உட்பட. நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் வாழும் மக்களின் குறிப்பாக வட-கிழக்கு வாழ் மக்களின் கருத்துக்களினைத்தான் நான் பிரதிபலிக்கின்றேன். நான் செய்வது தவறு என யாரும் கருதினால் நான் அவர்களிடம் அதற்கு மன்னிப்புக் கோரி ஒத்த கருத்துள்ளவர்களை எனது பணி தொடர ஆதரவு நலகுமாறு வேண்டுகிறேன்.

வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி

WHO ARE THE INTELLECTUALS AND EX-MILITANT SYMPATHIZERS WANTING TO ASSIST THE GOVERNMENT.

WHO ARE THE INTELLECTUALS AND
EX-MILITANT SYMPATHIZERS WANTING TO
ASSIST THE GOVERNMENT.

It is real mockery for the Government to seek or accept the offer of assistance of Tamil intellectuals and ex-militant sympathizers for post-conflict rehabilitation and reconstruction activities. Who is this K.P alias Pathmanathan?. What are his credentials? Who are these so called intellectuals who came from abroad on a delegation to meet top officials of the Government and offered to assist in the rehabilitation and reconstruction activities in the country. The news that this team of so called intellectuals headed by the notorious terrorist Mr. KP of international fame had met the Defense Secretary and the Minister of Foreign Affairs, come to me not merely as a surprise but also as a great shock to almost all Sri Lankans

Mr. KP is the person who claimed to be the head of the LTTE succeeding Mr. V.Prabaharan on his demise, never surrendered to the authorities on his own. If he was not arrested tactfully today he would have been a threat to everybody who faced threat from Mr. Prabaharan in the past. In-fact even now there is no guarantee that he won’t be a potential threat to the country and its people. Who are these unidentified intellectuals who have come on a delegation to meet top Government Officials and offer assistance to the Government for rehabilitation and reconstruction. An intellectual is a person who has the power of reasoning and acquiring knowledge. But what did these intellectuals do? Did they have any power to reason out things.

It is ridiculous for K.P or any one in his team to tell us that there should not be room for petty differences and that all must work towards stabilizing the hard earned peace. We Sri Lankans wish to know the identities of these so called intellectuals and also want to know from them as to what credibility they have to give an undertaking that several tiger activists, living abroad, have now begun to understand the ground realities. It is a pity that they did not understand the ground realities all these days. Let no one take us for a ride once again. I have every right to protest to the Government not to have anything to do with anyone of them. The whole world will laugh at us if we entertain them and it will amount to betrayal of our people, not one or two but the entire country. Every one of our people in this country had been a victim in one way or the other. We lost over two hundred thousand lives, that include several thousand innocent civilians, thousands of service personnel, and the LTTE combatants, most of whom were conscripted. More than one hundred and fifty thousand had been widowed and several thousand had been orphaned or had become destitute persons. In the East alone there are 42,000 widows. How many had lost their eyesight and limbs. There are many without both their legs, without both hands, some move about on one leg and many crawl about. All these innocent ones are destined to suffer for the rest of their lives. How many thousand students had been deprived of their education. Surely these intellectuals should know to what extent the parents would have suffered when their school going children were conscripted and brought back home dead. One should have become a victim under one of these categories or must have lost a dear one to feel the pain. How many families have lost all the members of the family, parts in some others. How many billions and billions worth of property both public and private had been destroyed. Hardly one person has his house in tact in Kilinochchi and Mullaithevu, Vavuniya and Manner and to some extent Jaffna also suffered a lot. The East still have people who live in tents even after two years of their displacement. The Government should send them to the interior villages of Mullaithevu and Kilinochchi to see for themselves, how devastated Vanni is and the destruction caused. The people of Mullaithevu, Kilinochchi and parts of Vavuniya and Mannar have nothing left in their homes including roofs, windows and doors of their houses.

I honestly feel that I am betrayed and the others who had suffered for quarter of a century will feel more. The Government should have asked the respective Governments from where they came for their extradition. So far not a single country has lifted its ban on the LTTE. India and U.S has renewed their ban on the LTTE. The act of entertaining these people who are equally responsible for all the losses the country and the people have suffered will amount to tacit lifting of the ban on the LTTE. The supporters of the LTTE now ask if these hard core elements are being entertained by the Forces, why should the Government keep ten thousand of our children, most of whom are innocent, in rehabilitation camps and in jails.

These are the type of people who, from behind the scene, directing operations and caused the loss of thousands of innocent lives and destruction of several billions worth of public and private property and hundreds of thousand houses of innocent people. As a first priority the Government should use this money to give full compensation for the houses destroyed totally or damaged. As the second priority compensation should be given for the other losses, loss of lives in particular. The Government must now without further delay start assessing the loss everyone had suffered due to the foolish act of these people. Those who died in Bomb-blasts, suicide attacks and land-mines spread all over the country, should be fully compensated. All the Muslims who were sent out of the North by the LTTE left behind everything and were allowed to take only Rs. 500 each. All these families had been living in poverty all these days. Assistance of all Governments should be sought to cease all funds, these people have all over the world. There are views of the people who quite innocently and blindly supported the LTTE, little knowing that these people were not genuinely fighting for a cause but only for personal gains. I am one who for several years did not sleep peacefully, did not have the freedom to walk on the streets or to express my views which had been blacked out, although it is the same with many like me.

This is an emotional outburst of one who had been victimized, in several ways including the right to live in Kilinochchi. I am reflecting the views of hundreds of thousands of people from all parts of Sri Lanka, the people of the North and the East in particular. If anyone feel that I am wrong, I apologize to them. Those who agree with me can give me their support to take my mission forward.

Thanking You.
Yours Sincerely,


V. Anandasangaree,
President
Tamil United Liberation Front

வன்னிமக்களின் உணர்வுகளை யாழ் மக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்

19.06.2010

வன்னிமக்களின் உணர்வுகளை யாழ் மக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்

யூன் மாதம் 22ம் திகதி தெடக்கம் 17 நாட்கள் நீடிக்கக் கூடியதாக மக்கள் களரி நாடகக் குழுவினர் நாடகக் கலைவிழா ஒன்றை ஆரம்பிக்க இருப்பது எனக்கு பெரும் ஆச்சரியத்தை தருகின்றது. தம் உறவினர் இறந்த சோகமும் பல சொத்துக்களை இழந்த கவலையிலும் மூழ்கியிருக்கும் வன்னி மக்கள் தமக்கு ஏற்பட்டுள்ள அதிர்ச்சியிலிருந்து மீள முன்பு யாழ் மக்கள் மகிழ்ச்சி ஆரவாரங்களில் ஈடுபடுவது வருந்தத்தக்க விடயமாகும். குழு அங்கதினர் சகல ஏற்பாடுகளையும் செய்துள்ள இவ் வேளை இதுபற்றி அவர்களுக்கு கூறியமைக்கு அவர்களிடம் மன்னிப்புக் கேட்கின்றேன். ஒரு தடவை உறுப்பினர்கள் வன்னிக்குச் சென்று கிளிநொச்சிஇ முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் உளள ;வீதிகளுக்கூடாகச் சென்று அங்கே ஏற்பட்டுள்ள பெரு அழிவுகளையும் இடம் பெயர்ந்து மீள் குடியமர்ந்த மக்கள் ஒருவருடத்;தின் பின்பும் எத்தகைய பரிதாப நிலையில் இருக்கின்றனர் என்பதையும் பார்க்கவேண்டும். அவர்கள் மீளக் குடியமர்ந்தவர்களாகத் தெரியவில்லை. மீண்டும் இடம் பெயர்ந்தவர்களாகவே தெரிகின்றனர்.

வன்னி மக்களின் முகத்தில் ஒரு புன்சிரிப்பையும் காணமுடியாது. கடந்த வருடம் வீட்டை விட்டு தம் குடும்ப அங்கத்தவர்கள் சுமக்கக் கூடிய பொருட்களோடு சென்றவர்கள் இன்றுவரை ஒரு நாளேனும் நிம்மதியாக உறங்கியதில்லை. தம் வீடுகளுக்கு அவர்கள் வந்து பார்த்த போது வீடுகள் தரை மட்டமாகவும் சில பெரிய அளவில் தகர்க்கப்பட்டும் சில வீடுகள் கூரை இன்றி யன்னல்கள் இன்றியும் உள்ளன. அவர்களின் வீடுகளில் எந்த ஒரு பொருளும் இருக்கவில்லை.

சொத்துக்கள் அனைத்தையும் இழந்து ஒட்டாண்டியாக வாழும் கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவு மக்கள் மத்தியில் யாழ் மக்களுக்கு தம்மீது அனுதாபம் இல்லை என்று எண்ணம் பரவியுள்ளது. பலர் தமது உறவுகளை இழந்தும் சில குடும்பங்கள் முற்றாக அழிந்துமுள்ளன. சிலரை மக்கள் இன்னும் தேடிக் கொண்டுமிருக்கின்றனர். இரு கால்களையும் இரு கைiளையும் இழந்தவாகள் தம் வீடுகளை எவ்வாறு கட்டுவோம் என ஏக்கம் ஒரு புறம் புலி உறுப்பினாகள் என பிடித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் தம் பிள்ளைகளைப் பற்றி கவலை அவர்களுக்கு. இக்கட்த்தில் தான் அங்கு சென்று அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். இடிபாடுகள் நிறைந்த அவர்களின் கிணறுகளை சுத்தம் செய்து அவர்களின் உறைவிடம் திருத்த உதவ வேண்டும்.

இன்று அவர்களின் வீடுகளை கட்டுவோமா என்ற பயம். கட்டப் பொருட்கள் உதவியாக கொடுத்தாலும் கட்ட முடியுமா என்ற பயம் அவர்களுக்கு. முழு அளவிலான நட்ட ஈட்டு பெறத்தகுதியுடையவர்கள். அரசோ சர்வதேச சமூகமோ அத்தனை நம்பிக்கையைக் கொடுக்கவில்லை. வெறும் விவசாயிகளுக்கு உதவியை மட்டுமே கொடுப்பதாகவே அரசு முன்வருகிறது, இந்த நிகழ்சியை நடத்துவா விடுவதா என்கின்ற விடயமாக முடிவை எடுக்க வேண்டியவர்கள் நாடகக் குழுவினர்ரே. நான் ஒரு நாடக கூத்து இரசிகன். இந்த விடயத்தில் வன்னி மக்களின் உணர்வுகளை யாழ் மக்களுக்கு உணரவைப்போன். இதற்கு முன்பும் சில சங்கீத நிகழ்சிகள் நடந்துள்ளன. ஆனால் அவை அனைத்துமே வேறு நிறுவனங்களால் நடத்தப்பட்டவை. இந்த விடயத்தில் பொருத்மான ஆலோசனையை பெருத்தமான நேரத்தில் வழங்கப்படாமை வருத்தத்திற்குரியதே. இவ்விடத்தில் இளைளுர்கள் மற்றும் மக்களும் ஒரு தீர்வை எடுக்கலாம். எந்த முடிவும் நல்ல முடிவாக தெரியவேண்டியது அவர்களே. இந்நிகழ்வில் பங்குபற்றும் அனைவருக்கும் நான் பாதித்திருந்தால் மன்னிக்க வேண்டுகின்றேன்.

வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி

JAFFNA SHOULD KNOW THE SENTIMENTS OF THE VANNI PEOPLE.

Press Release. 19.06.2010

JAFFNA SHOULD KNOW THE SENTIMENTS OF THE VANNI PEOPLE.

I am really surprised that the People’s Kalari Dramatic Troupe is organizing a festival of Drama and Music for a period of 17 days commencing from the 21st of June. When the Vanni people are still mourning for the death of their dear ones and for the other losses and have not yet recovered from the shock, it is highly deplorable for the Jaffna people to engage themselves in merry making. While apologizing to the members of the troupe for pointing out this matter when all arrangements had been made, I kindly request them to make a trip to Vanni and travel through some of the cross roads in Kilinochchi and Mullaithevu, to see for themselves the devastation that had taken place and the pathetic plight those people are still in, even after one year had passed. They are not resettled. It appears as if they are re-displaced.

One can hardly find a smile on the faces of the Vanni people. They did not have a single day’s peaceful sleep since they left their homes last year, with whatever moveables each member of the household could carry. They have now returned to their homes to see their houses either razed to the ground or badly damaged. Many are without roofs doors and windows and also with nothing left inside.

There is a wide-spread feeling among the people of Kilinochchi and Mullaitheevu that the people of Jaffna have no feeling for the people of Vanni, most of whom are now paupers and many had lost their dear ones. There are certain families in which all members had been killed and in some others the number of deaths varied. Some are still searching for their dear ones. Some have lost both their legs and hands. Some are crippled. Some have lost their only bread-winner. They are worried of building their houses and more worried of their children in detention. This is the time we should feel for them and go there in thousands to help them to clean their houses full of debris, clean their wells and help them to rebuild their shelters. Their main worry today is whether they can build their houses even if building materials are made available. Things had taken place enabling them for full compensation. Neither the Government nor the International Community had assured them compensation. Merely giving them assistance to do cultivation alone is not enough. I leave it to the good sense of the Members of the troupe to decide whether to have the festival or to cancel it. I am a great lover of drama and music. But in this case I am bringing it to the notice of the Jaffna people the real sentiments of the Vanni people. There had been some musical programmes earlier too. But they were beyond the control of the local people. In this instance the youths and other participants of the dramatic troupe can take a decision which they think is the best under the present circum stances. It is a pity that no proper advice had been given at the proper time to the organizers of this drama festival. I apologies to everyone involved in this programme to pardon me if I am wrong.

V. Anandasangaree,
President – TULF.

மீள் குடியேற்றப்பட்ட இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலை

2010-06-16
மேன்மை தங்கிய ஜனாதிபதி அவர்களுக்கு


அன்புடையீர்

மீள் குடியேற்றப்பட்ட இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலை

மீள் குடியேற்றப்பட்;ட உள்ளுரில் இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலைமை பற்றி தங்களின் கவனத்துக்குக் கொண்டுவர என்னை அனுமதிக்கவும். பொறுமையுடனும் அவர்களி;ன் மீது மிக்க அனுதாபத்துடனும் இதைப்படிப்பீர்களேயானால் நிச்சயமாக உங்களுக்கு என் மீது அதிருப்தி ஏற்படமட்டாது. 1970ம் ஆண்டு நீங்களும் நானும் முறையே பெலியத்தஇ கிளிநொச்சி ஆகிய தொகுதிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவானோம். நீங்கள் நம் அனைவரிலும் இளையவராகவும்இ நான் உங்களிலும் 14 வயது மூத்தவராகவும் இருந்தோம். அரசியலிலும் நான் உங்களுக்கு மூத்தவனே.

நீங்களும் உங்கள் குழுவினரை தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பினர் சந்தித்து உரையாடிய விடயங்கள் பற்றி தெரிவித்த கருத்துடன் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அக்கருத்து இடம்பெயர்ந்த மக்களுக்கு பெரும் ஏமாற்றத்தையம் ஆதங்கத்தையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. தடுப்புக்காவலில் உள்ள தம் பிள்ளைகள் தாமதமின்றி விடுவிக்கப்படுவார்கள் என்றும்இ தேவைக்கேற்ப வீடுகள் புதிதாக கட்டியும்;இ தேவையானவற்றை திருத்தியும்இ கூரையற்றவைக்கு கூரை போட்டுக் கொடுகப்படும் என்றே நம்பியிருந்தனர்.

பலாத்காரமாக இயக்கத்தில் சேர்க்கப்பட்ட பிள்ளைகளே இடம் பெயர்ந்த மக்களின் பெறுமதி மிக்க பெரும் சொத்தாகும். அதிகாரிகள் அப்பிள்ளைளை சிறிய அளவில் விசாரித்து விடுதலை செய்கின்றோம் என்ற வாக்குறுதிகளை காப்பாற்றத் தவறிவிட்டர்கள் என்று ஏமாற்றம் அடைந்துள்ளனர். நலன்புரி நிலையங்களுக்கு வந்தடைந்த ஒரு நாள் பயிற்ச்சி பெற்றவர்கள் கூட உயர் அதிகாரிகளிடம் பதிவு செய்ய வேண்டும் என ஒலிபெருக்கி மூலம் தெரிவிக்கப்பட்டுஇ அவர்கள் மிக விரைவில் விடுவிக்கப்படுவார்கள் என அறிவித்தலும் கூட வந்தது. தமக்கு மாத்தளனில் இருந்த போது தப்பிப் போக சந்தர்ப்பங்கள் இருந்தும்இ போர் முனையில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் பிள்ளைகளுடன் தான் போகவேண்டும் என்ற உறுதியுடன் இருந்ததாக அம்மக்களில் பலர் கூறுகின்றார்கள். அவர்களுக்கு மி;க்க துன்பத்தை கொடுக்கும் விடயம் யாது எனில்இ யார் தமது பிள்ளைகளை பலாத்காரமாக இயக்கத்தில் சேர்த்தார்களோ அதே ஆட்கள் இராணுவத்தின் புலனாய்வு துறையினர்க்கு தம் பிள்ளைகளை அடையாளம் காட்டுகின்றனர் என்பதே. பல தீவிர போராளிகள் பெரும் தொகைப் பணத்துடன் முகாம்களில் இருந்து தப்பி வந்து நம் நாட்டிலோ அன்றி அயல் நாடுகளிலோ பாதுகாப்பாக வாழ்கின்றனர். மேலும் சிலர் சுகந்திரமாக மக்கள் மத்தியில் வாழ்கின்றனர். அத்தோடு விடுதலைப் புலிகளுக்கு ஆலோசனை வழங்கிவந்த அதே பேர்வழிகள் இன்று அரச படைகளுக்கு ஆலோசனை வழங்குகின்றனர். பல பெற்றோர்கள் இவர்களை அடையாளம் காட்டவும் தயாராக உள்ளனர்.

எனது ஆலோசனைகளை கேட்பீPர்களேயானால் எதுவித பிரச்சனையோ எதிர்ப்போ இன்றி அவர்களை விடுதலை செய்ய முடியும். ஒரு முதிய சட்டத்தரணிஇ அத்தியட்சகர் தரத்தில் சேவையில் உள்ள அல்லது இளைப்பாறிய ஒரு பொலீஸ் அதிகாரி ஒரு கௌரவமான பிரiஐ ஆகிய மூன்று பேர் கொண்ட சில குழுக்களை அமைத்துஇ ஒவ்வொரு தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ள நபர்களினையும் விசாரித்து அவர்களின் பிண்ணனி பெற்றோரின் அபிப்பிராயம் முதலியனவற்றை அறிந்துஇ ஆர்வத்துடன் இயக்கத்தில் செயற்படாதவர் எனக் கருதினால் அக்குழுக்களில் சிலர் இவ் சம்மந்தப்பட்டவரை விடுவிக்கலாம். இக்; குழுக்கள் எந்த அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட வேண்டுமென தீர்மானிக்க வேண்டியது தாங்களே. இது உடனடியாக செய்யக்கூடியதாகும். இதே அடிப்படையில் நீண்ட நாட்களாக சிறையில் இருக்கும் அரசியல் கைதிகளுக்கும் இக் குழுக்களின் சிபார்சில் விடுவிக்கலாம் அல்லது பிணையில் செல்ல சிபார்சு செய்யலாம். கடும் போக்காக செயற்பட்ட சிலர் இவ்வாறு பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இதேவேளைஇ தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ளவர்களின் பெயர் விபரங்களை தெரிவிப்பீர்களேயானால் தம்பிள்ளைகளை காணவில்லை எனத் தவிக்கும் பெற்றோர்களுக்கு பிள்ளைகள் இருக்கிறார்களா இல்லையா என அறிந்து கொள்ள முடியும்.

ஐனாதிபதி அவர்களேஇ வன்னியிலும்இ வட கிழக்கின் வேறு பல்வேறு பகுதிகளிலும் நடந்துள்ளவை ஒரு சிறிய சூறாவளியோ அல்லது ஓர் சிறிய பூமி நடுக்கமோ அல்ல என்பதையும்இ நாட்டின் 25 மாவட்டங்களில் எட்டு மாவட்டங்களில் வாழ்ந்த சில இலட்சம் மக்களின் வாழ்வையும் அவர்களின் இருப்பிடங்களையும் நேரடியாக பாதித்துள்ள சம்பவம் என்பதனை நாம் மறந்துpடக்கூடாது. பாதிக்கப்பட்ட எட்டு மாவட்டங்களில் கிளிநொச்சிஇ முல்லைத்தீவு ஆகிய இரு மாவட்டங்களும் அழிந்து நாசமாகி பல்லாயிரக்கணக்hன வீடுகளும் தரைமட்டமாகியும் இன்னும் பல மோசமாக உடைந்து மீளக்கட்ட வேண்டிய நிலையில் உள்ளன. பெரும் தொகையான வீடுகள் யன்னல் கதவுகள்இ வளைகள்இ தீராந்திகள் கூட இல்லாத நிலையில் உள்ளன. இதை தொடர்ந்து மோசமாக வவுனியா மன்னார் மாவட்டங்களும் இதற்கடுத்ததாக யாழ்ப்பாண மாவட்டமும் பாதிப்புக்குள்ளாகியுள்ளன. கிழக்கு மாகாணத்தின் தற்போதைய நிலை பற்றி நான் அறியேன். கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் ஏற்பட்ட பாதிப்புக்கள் கணக்கிடமுடியாத அளவாகும். சுனாமியே படுமோசமாக பெரிய அளவில் பாதிப்பை நம் நாட்டில் ஏற்படுத்திய சம்பவமாகும். சில மணித்தியாலங்களில் எல்லாம் முடிந்து விட்டது. ஆனால் அதன் தாக்கம் ஐந்து ஆண்டுகளின் பின்பு கூட இன்னும் உணரக்கூடியதாக உள்ளது. ஆனால் வன்னியின் பெரும்பகுதியை நாசமாக்கிய யுத்தம் சில மாதங்கள் நீடித்தன. கிளிநொச்சிஇ முல்லைத்தீவை உள்ளடக்கிய வன்னியில் ஏற்பட்ட பெரும் உயிர் இழப்பும் சொத்தழிவுகளும் சுனாமியால் ஏற்பட்ட அழிவுகளுடன் ஒப்பிட முடியாத அளவுக்கு மிக பெரியதாகும்.

ஐனாதியதி அவர்களேஇ கண்ணால் பார்த்தால்தான் நம்ப முடியுமாதலால் நீங்கள் ஒரு தடவை இவ்வாறு நாசமாக்கப்பட்ட பகுதிகளை பார்வையிட வேண்டும். மீளக் குடியேற்றப்பட்ட இவர்களின் பரிதாப நிலையை அண்மையில் சென்று பார்த்த போது என் கண்ணீரை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. நான் கிளிநெச்சியில் வாழ்ந்துஇ அங்கே ஆசிரியராக கடமை ஆற்றிஇ நீண்டகால பாராளுமன்ற உறுப்பினராக பதவிவகித்ததை நீங்கள் மறந்திருக்கமாட்டீர்கள். அங்குள்ளவர்களில் அநேகரை பெயர் சொல்லி அழைக்க கூடிய அளவு பரீட்சயமானவர்கள். யாழ் தேர்த்தல் மாவட்டத்தில் உள்ள ஏனைய 10 பாராளுமன்ற தொகுதிகளையும் விட இருமடங்கு பெரியதாகிய கிளிநொச்சி தொகுதியின் மூலை முடக்குகள் எல்லாம் நான் அறிவேன். கிளிநெச்சியை தனி மாவட்டமாக்கினேன். கரைச்சி கிராமசபை தலைவராகி 43 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மின்சாரத்தை கொண்டுவந்ததும் நானே. கிளிநொச்சி பட்டணசபைத் தலைவராகவும் தொண்டாற்றியுள்ளேன்.

தயவு செய்து நான் அரசியல் இலாபம் தேடுவதாக எண்ணவேண்டாம். அற்பணிப்புடனும் அக்கறையுடனும் என்னால் சேவைசெய்யப்பட்ட வன்னிமக்கள்இ தப்பாக வழி நடத்தப்பட்டடுள்ளனர். என்னைப் போல் அவர்களுக்கு அக்கறையுடன் சேவையாற்ற எவரும் செல்லமாட்டார்கள். வன்னிமக்கள் தாங்கமுடியாத அளவு கஸ்ட்டப்பட்டுவிட்டார்கள்இ தாங்கமுடியாத அளவு என்று இரண்டொரு வருடங்கள் அல்ல கால் நூற்றாண்டுக்கும் மேலாகஇ அவர்களை அக்கறையுடனும் பாதுகாப்பாகவும் கவனிக்க வேண்டும்.

இனித் தேர்தலில் போட்டியிடுவதில்லை என்ற முடிவுக்கு வாந்துள்ளேன். அவர்கள் கவனிக்கப்படும் முறை எனக்கு திருப்தியில்லை. தயவு செய்து வன்னி மீள் குடியேற்றம் அபிவிருத்தி ஆகிய இரண்டையும் என்னிடம் விட்டுவிடுங்கள். கலங்கிய குட்டையில் யாரையும் மீன் பிடிக்க விடாதீர்கள். சகல அரசசார்பற்ற நிறுவனங்கள் அனைத்தையும் வன்னியில் சேவை செய்யவிடுங்கள். அவர்கள் மீது நம்பிக்கை இன்றேல் அவர்களின் நடவடிக்கைகளை அவதானியுங்கள். விடுதலைப் புலிகள் காலத்தில் நடந்தவற்றை மறந்து விடுங்கள். ஏன் எனில் பெரும் நிதி வளங்களை கையாளும் அரச ஸ்தாபனங்கள் கூட புலிகளுக்கு “கப்பம்” கட்டி வந்துள்ளன. மீள் குடியமர்ந்துள்ள மக்களுக்கு பல்வேறு பிரச்சனைகள் உண்டு. இந்த ஸ்தாபனங்களால் அவர்களுக்கு கிடைக்கக் கூடிய உதவிகளை ஏன் கெடுக்க வேண்டும். தென் இலங்கையை சேர்ந்த சில ஸ்தாபனங்களும் இவர்களுக்கு உதவ விரும்புகின்றன.

இறுதியாக ஐனாதிபதி அவர்களேஇ ஏற்பட்டுள்ள பெரும் அழிவுக்கு அரசை முழுமையாக குற்றம் கூறமுடியாவிட்டாலும் வடக்கு கிழக்கில் வீடில்லா மக்களுக்கு வீடு கட்டி கொடுக்க வேண்டிய பொறுப்பை அரசு தட்டிக்கழிக்க முடியாது. 50000 வீடுகளை கட்டிக் கொடுக்க இந்திய அரசு முன்வந்தமையை பாராட்டிக்கொண்டு இந்தப் பிரச்சனையில் மற்றைய நாடுகளுடனும் சர்வதேச அமைப்புக்களுடனும் பேசினால் அவர்கள் மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் உடன்படுவார்கள். ஓரே அடியாக அத்தனையையும் இழந்து ஒட்டாண்டியாக நிற்கும் மக்கள் நட்ட ஈடு கேட்பதை நியாயமற்ற கோரிக்கையாக கொள்ள முடியாது. நன்கொடை வழங்கும் நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் அடங்கிய ஓர் குழு அழிவுகள் ஏற்பட்டுள்ள இடங்களை பார்வையிட வைப்பது நன்றாகும்.

வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி

THE PATHEITC PLIGHT OF THE RE-SETTLED IDPs

His Excellency Mahinda Rajapaksa 2010-06-16
President of Sri Lanka
Temple Trees
Colombo – 03

Your Excellency,

THE PATHEITC PLIGHT OF THE RE-SETTLED IDPs

Please permit me to bring to your notice the pathetic plight of the re-settled Internally Displaced Persons. I am sure this letter will not dis-please you, if you have the patience to read it with the sympathy these people deserve. Both you and I entered Parliament in 1970, representing the electorate of Belliatta and Kilinochchi respectively. You were the youngest of the lot and I was senior to you by 14 years and also senior to you in Politics. I am sure you will not dispute my right to advice you, however un-palatable my advice may appear to you.

I am not in agreement with the two matters discussed by the Tamil National Alliance with you and your team and the opinions expressed there. It thoroughly disappointed the IDPs and caused much concern to them. They were so confident that their children will be released without delay from detention and where-ever necessary houses will be built newly or repaired or roofed depending on the condition of each house.

The children conscripted by the L.T.T.E are the most valued possessions of the IPDs. The parents are disappointed that the authorities who promised to release all, after a brief inquiry, have not kept their promise. On arrival at the various IDP Welfare Centers, announcements over loud speakers were made, requesting even those who had one day’s training to report to the authorities. Promise of quick release accompanied these announcements. Many parents claim that although they had several opportunities to escape, from Mathalan, they did not do so hoping that they could leave with their Children held by the LTTE as combatants. The most distressing thing for them is the fact that the very same hard-core LTTE cadre who conscripted their Children are seen with the Army Intelligence identifying, as belonging to the LTTE cadre, those whom they recruited to the LTTE earlier. Many hard-core elements had escaped from the camps with large sums of money and are either settled locally or fled to neighboring countries and safely settled there. There are many others who are freely moving about with the civilians. Some, who acted as advisers to the LTTE, are now serving as advisers to the Government Authorities. There are many parents who are prepared to identify these hard-core elements even now.

If you accept my suggestion the detenus can be released without any problem and any protest from anybody. Appoint a few three member committees comprised of a Senior Lawyer, a Police Officer of ASP rank in service or retired and a third person, a Respectable Citizen to serve in the committee. How these committees should be constituted is certainly your decision. These committees can inquire into the background of the detenus, and also get the views of the parents and on being satisfied that a detenu concerned has no serious involments, can recommend his or her release. This must be done immediately. On the same basis on the recommendations of these committees, the political prisoners could be released on bail. Your Excellency you are aware that some hard-core elements are facing trial by being released on bail. So why penalize the innocent ones. I also strongly urge you to consider releasing a list of persons who are in detention, for the parents to know whether a person missing is dead or alive.

Your Excellency, we should not forget that what had happened in Vanni and many other parts in the North and the East are no incidents like a minor cyclone or an earth quake but an event that had seriously affected the livelihood and habitation of a few hundred thousand people, directly in eight of the 25 districts in the country. Of the eight districts, Kilinochchi, and Mullaithevu are so badly devastated that several thousand houses were razed to the ground, several thousand without roofs and many others need major repairs or re-building. Hardly one house has windows, doors or even rafters for roofing. The District of Mannar and Vavuniya come next followed by the Jaffna District. I do not know of the present situation in the East. The damage caused in Kilinochchi and Mullaithevu is far beyond estimation. Tsunami was the most disastrous event of large magnitude that occurred in Sri Lanka and within hours everything was over but the impact is still being felt even after five years. But the war that devastated a major portion of Vanni prolonged for a few months and the lives lost and the damage caused to property are so much that the Tsunami cannot be sited as a parallel to what happened in Vanni of which Mullaithevu and Kilinochchi are parts.

Seeing is believing Your Excellency. I wish you take the trouble to pay a visit to the devastated areas in Vanni. I could not control my tears when I saw their pathetic plight during my recent visit after they were re-settled. You are aware that I lived there, taught the students there and represented Kilinochchi in Parliament for a long time. I know most of them by their names. I know every nook and corner of the electorate which was twice bigger than all the other ten electorates in the Jaffna electoral district taken together. It was I who brought Electricity to Kilinochchi 43 years back, as Chairman of the Karachi Village council, served as Chairman of the Kilinochchi Town Council and was also responsible for carving out Kilinochchi as a separate District.

Your Excellency, please be assured that I am not trying to play politics. The Vanni people whom I served with devotion and care for over 50 years had been misled and I am sure will not be cared for, the way I cared for them. Vanni has suffered enough, enough in the sense that not for an year or two but for quarter of a century or more. They need care and protection. I offer my services to them and take the responsibility of serving them with devotion.

I have decided not to seek election anymore. I am not at all satisfied with the way they are looked after. Please leave the re-settlement process of Vanni in my hands and the development projects too. Don’t let anyone to fish in troubled waters. Allow all the NGO’s to operate in Vanni and have strict control over them if you doubt their sincerity of purpose. What happened during the LTTE period could be forgotten because even Government and Semi Government institutions dealing with money had been paying “kapam” to them. Don’t deprive the re-settled IDPs who are having many problems, of any benefit, they may gain through the NGOs. There are a number of NGOs from the south wanting to come to their aid.

In Conclusion, I wish to very strongly advice you, Your Excellency that the Government although cannot be held fully responsible for the devastation caused to the North and East, cannot shirk its responsibility of providing houses for all who are deprived of their houses. While appreciating the good gesture of the Indian Government that had offered to build 50,000 houses I urge you to discuss this problem with the other countries and International Organization that had helped us very liberally. They will be too willing to help. The request for compensation from those who had been made paupers overnight cannot be considered as an un-reasonable request. I suggest that a team representing the donor countries and organizations to pay a visit to the devastated areas, in the North and East.

Thanking You.
Yours Sincerely,


V. Anandasangaree,
President
Tamil United Liberation Front

திரு. ஆனந்தசங்கரிக்கு அகவை 77

தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணித் தலைவர் திரு. வீ. ஆனந்தசங்கரி அவர்களுக்கு இன்று (15.06.2010) அகவை 77. எதையும் துணிச்சலுடன எதிர்நோக்குகின்ற, அநீதிக்கு எதிராக போராடும் போர்க்குணம் கொண்ட அவரின் ஆரோக்கியமான அரசியல் பிரவேசம் கிளிநொசிப் பிரதேசம்தான். ஆசிரியராக தனது தொழிலை ஆரம்பித்து படிப்படியாக அரசியல் பிரவேசம் செய்தார். அதோடு சட்டக் கல்லூரியிலும் பயின்று சட்டத்தரணியானார். கிளிநொச்சியில் அரசியல் என்பது நிலப்பிரபுக்களுக்கு மட்டுமே சொந்தமாக இருந்த நேரம் அது. கிளிநொச்சிப் பகுதியில் உள்ள ஏழை விவசாயிகளோடு கைகோர்ததுக்கொணடு 1960ம் ஆண்டு பாராளுமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு பின் 1965ம் ஆண்டு கிராமசபைத் தலைவராகி அரசியல் அங்கீகாரத்தை பெற்றுக்கொண்டார். பின்னர் பட்டிணசபைத் தலைவராகி அதன் பின்பு 1970ல் முதன்முதலாக பாராளுமன்றத்திற்கு தெரிவானார். 1977ம் ஆண்டு நடைபெற்ற தேர்தலிலும் மீண்டும் பாராளுமன்ற உறுப்பினரானார். 1970 தொடக்கம் 1983 வரை அவர் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்த காலம்தான் கிளிநொச்சியின் பொற்காலமாகும். விவசாயிகளின் அத்தனை தேவைகளும் பூர்த்திசெய்யப்பட்டன. வயல்காணிகளும் சரி, தோட்டக்காணிகளும் சரி அமோக விளைச்சல் கண்டன. வாரத்தில் சனிக்கிழமை மட்டுமே கூடிய சந்தை அமோக விளைச்சல் காரணமாக புதன் கிழமையும் கூடத்தொடங்கியது. வேலை வாய்ப்புகள் அனைத்தும் குறிப்பாக பரந்தன் இரசாயனத் தொழிற்சாலை., ஆனையிறவு உப்பளம், தென்னை ஆராய்ச்சி நிலையம், நீர்பாசனத்திணைக்களம், கமநலசேவைநிலையம் போன்றவற்றில் உள்ர் வாசிகளுக்கே முன்னுரிமை கொடுக்கப்பட்டன.

கல்வியில் புது புரட்சி ஏற்படுத்தப்பட்டது. 1973ம் ஆண்டு நான் க.பொ.த.சாதாரணதர மாணவன். கிளிநொச்சி மகாவித்தியாலயத்தில் அதுவரை எவரும் குறிப்பிட்டு சொல்லும் அளவிற்கு சித்தியடையவில்லை. மாணவர்களில் அனேகர் வட்டக்கச்சிஇ இராமநாதபுரம்இ உருத்திரபுரம்இ பரந்தன் போன்ற பகுதிகளில் இருந்து வருபவர்கள். மாணவர்கள் அனைவரையும் அழைத்து தன்னுடைய அலுவலகத்தில் இரவு நேரத்தில் குழுவாக சேர்ந்து படிப்பதற்கு அனுமதி தந்தார் திரு. ஆனந்தசங்கரி. அவர் அலுவலகத்தின் பின்பகுதியில் குடும்பத்துடன் வசித்துவந்தார். ஆனந்தசங்கரி அவர்கள் அதிகாலையில் 4.30 மணிக்கு அலாரம் வைத்து எங்களை எழுப்பிவிடுவார். அவரைத் தொடந்து அவர் துணைவியார் சுடச்சுட தேனீருடன் பனங்கட்டியும் தருவார். ஆனந்தசங்கரி நினைத்ததை பரீட்சை முடிவில் நாங்கள் சாதித்து காட்டினோம். ஆம் கலைப்பிரிவிலேயே சித்தியடையமுடியாமல் இருந்த பாடசாலையில் விஞ்ஞானப் பிரிவில் அதுவும் விஞ்ஞானப்பாடத்திலும்இ கணிதப்பாடத்திலும் திறமைச்சித்திகளுடன் சித்தியடைந்தோம். விஞ்ஞானப்பிரிவில் அதிகூடிய திறமை சித்திகளுடன் நான் முதல் மாணவனாக சித்தியடைந்தேன். திரு. ஆனந்தசங்கரியின் அலுவலகத்தில் இருந்து படித்தவர்கள் அத்தனைபேரும் இன்று உயர் பதவியில் இருக்கின்றார்கள். இலங்கையில்; தன் அலுவலகத்தையே மாணவர்கள் படிப்பதற்காக பயன்படுத்தக்கொடுத்த ஒரே பாராளுமன்ற உறுப்பினர் தமிழர் விடுதலைக்கூட்டணித் தலைவர் திரு.வீ. ஆனந்தசங்கரி அவர்கள் மட்டுமே. அந்தளவிற்கு மாணவர்களின் கல்வியில் அக்கறை காட்டினார்.

கிளிநொச்சித் தொகுதி மாணவர்கள் கல்வியில் யாழ் மாவட்டத்தில் உள்ள மாணவர்களுடன் போட்டி போட்டே கல்விகற்க வேண்டியிருப்பதால் பாடசாலைகளின் ஆய்வுகூட வசதிகள் உட்பட அனைத்து வசதிகளும் செய்து பாடசாலைகளின் தரங்களை உயர்த்தினார். இருந்தும் மாணவர்கள் பல்கலைக்கழகத்திற்கு தெரிவாவதில் மிகுந்த சிரமங்களை எதிர்நோக்கினார்கள். இதனை சீர்செய்ய வேண்டுமானால் தனிமாவட்டமே சரியான தீர்வு என்பதை ஆனந்தசங்கரி புரிந்து கொண்டார். அதுமட்டுமல்ல அபிவிருத்திஇ மற்றும் வேலைவாய்ப்பு அனைத்திற்கும் தனிமாவட்டமே சரியான வழியென தெரிந்து கொண்டு அதற்காக போராடினார். தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி பாரர்ளுமன்ற உறுப்பினர்கள்இ கிளிநொச்சி தவிர்ந்த ஏனைய தொகுதியில் உள்ள கட்சியின் முக்கிய பிரமுகர்கள் அனைவரும் தனிமாவட்ட கோரிக்கையை எதிர்த்தார்கள். தனியாக நின்று போராடி கிளிநொச்சி மக்களின் துணையுடன் தனிமாவட்டமாக்கினார். அதன் பின்னர்தான் தனி மாவட்டச் செயலகம்இ தனியானதொரு மாவட்டவைத்தியசாலைஇ மற்றும் தனித்தனி மாவட்;ட திணைக்களங்கள் என அத்தனை வளர்ச்சியும் கண்டன. எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக பலகலைக்கழகத்திற்கு அதிகமான மாணவர்கள் தெரிவானார்கள். பல வைத்தியர்கள் உருவாகினார்கள, பல பட்டதாரிகள் தோன்றினார்கள். கிளிநொச்சியில் உருவான வைத்தியர்களும், பட்டதாரிகளும் ஆனந்தசங்கரி அவர்களுக்கு நன்றிக்கடன் பட்டவர்களாவார்கள். அதுமட்டுமல்ல இன்று வரை எத்தனையோ ஏழை மாணவர்களின் கல்விக்கு உதவி செய்து கொண்டிருப்பதோடு, பல முன்பள்ளி ஆசிரியாகளுக்கான கொடுப்பனவுகளையும் மாதாமாதம் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார். அவரை நாடி வரும் ஏழை எளிய மக்களுக்கு தன்னால் முடிந்ததை செய்து கொண்டிருக்கின்றார். எத்தனையோ உயிர் அச்சுறுத்தல்களுக்கு மத்தியில் இன்று வரை எம்முடன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றார் என்றால், அவர் செய்த தரும காரியங்களே அவரை காத்து நின்றது எனலாம்.

விடுதலைப்புலிகளுக்கும் அரசுக்கும் யுத்தம் நடந்த நேரத்தில் பலர் விடுதலைப்புலிகளுக்கு உசுப்பேத்தி ரணகளத்திற்கு கொண்டு சென்ற வேளையில் ஆனந்தசங்கரி மட்டும்தான் விடுதலைப்புலிகளுக்கு அறிவுரை கூறி யுத்தத்தை நிறுத்தி பேச்சுவார்த்தைக்கு வரும்படி வேண்டினார். ஆரம்பத்திலிருந்தே புலிகளுக்கு இடித்துக்கூறி சரியான வழியை காட்டினார். துரதிஸ்டவசமாக அவர்களால் அதை புரிந்து கொள்ளமுடியவில்லை. இவருடன் இணைந்து அரசியல் தலைவர்களும், புத்திஜீவிகளும் விடுதலைப் புலிகளுக்கு இடித்துக்கூறி உண்மை நிலையினை தெளிவு படுத்தியிருந்தால் முள்ளிவாய்க்கால் பகுதியில் கொள்ளிவைப்பதற்குகூட ஒரு தமிழன் இல்லாமல் கொல்லப்பட்ட சமபவம் நடந்தும் இருக்காது, விடுதலைப்புலிகளும் அரசியல் நீரோட்டத்தில் கலந்து தழிழனை தலைநிமிரச் செய்திருப்பார்கள். தழிழினத்திற்கு இந்த நிலை வரப்போகின்றது, புலிகளும் அழியப் போகின்றார்கள், தயவு செய்து எனது பேச்சைக் கேளுங்கள். தமிழர்களையும், போராளிகளையும் காப்பாற்றுங்கள் என புலிகளை கெஞ்சி மன்றாடி எத்தனையோ கடிதங்கள் எழுதினார். கடைசியில் அவர் சொன்னபடியே எல்லாம் நடந்து முடிந்து விட்டது. கசப்பாக இருந்தாலும் உண்மையை சொன்ன ஒரே தலைவன் ஆனந்தசங்கரி மட்டுமே. உண்மையை சொன்ன ஒரு காரணத்திற்காக துரோகியாக்கப்பட்டார். யதார்த்தவாதி வெகுஜனவிரோதி என்பார்கள். சிந்திக்கத் தூண்டிய சோக்ரடீஸக்கு நஞ்சு கொடுத்த சமூகம் இது, உலகம் உருண்டையென கூறிய கலிலியோவின் கண்களைப் பறித்த சமூகம் இது, யேசுநாதரை சிலுவையில் அறைந்த சமூகம் இதுஇ இன்று அனைத்து தமிழர்களாலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுகின்ற இந்திய அரசியல் அமைப்பு முறைதான் தமிழர்களுக்கு ஏற்ற தீர்வாக அமையுமென அன்றே எடுத்துக் கூறியதற்காக தமிழர் விடுலைதக்கூட்டணியின் செயலாளர் நாயகம் அமரர் அமிர்தலிங்கத்தை சுட்டுக்கொன்ற சமூகம் இது. தலைவர் ஆனந்தசங்கரியையா விட்டு விக்கப் போகின்றது? துரோகிப் பட்டம் கொடுத்து தேர்தலில் அடுத்தடுத்து தோல்வியை கொடுத்தது நம் தமிழ் சமூகம். ஆனால் ஆனந்தசங்கரி தோல்வியைக்கண்டு துவண்டு போகவில்லை. தொடர்ந்தும் தமிழ் சமூகத்திற்கு ஒரு விடிவு கிடைக்க போராடிக் கொண்டேயிருக்கின்றார். “சிங்கத்தின் கால்கள் பழுது பட்டாலும் சீற்றம் குறைவதில்லை”. நீதி, நேர்மை, அரசியலில் தூய்மை, பதவியை துச்சமென நினைக்கும் தன்மை, எவர் தவறு செய்தாலும் துணிச்சலுடன் தட்டிக்கேட்கும் போர்க்குணம் இதுதான்; அவரிடம் நான் கண்ட சிறப்பு. ஆனால் இத்தனை சிறப்புகளையும் கொண்ட அந்த தலைவனுக்கு தமிழ் மக்கள், இன்னல்கள் நிறைந்த இந்த காலகட்டத்தில் ஒரு உயர்ந்த அரசியல் அங்கீகாரம் அளிக்காமல் துரோகம் செய்ததுதான் வரலாற்றுக் கொடுமை. இதன் மூலம் தமிழ் மக்கள் தங்களுக்கு தாங்களே துரோகம் செய்து கொண்டனர். ஆனாலும் எங்கோ இருக்கின்ற யுனெஸ்கோ நிறுவனம் சகிப்புத்தன்மையுடன் வன்முறைக்கெதிராக செயற்பட்டதற்கான விருது கொடுத்து அவரை கௌரவித்தது. சர்வதேசத்திற்கே தெரிந்த அந்தத் தலைவனின் அருமைஇ அருகில் இருந்த எம்மவர்களுக்கு புரியாமல் போனது வியப்புக்குரியது மட்டுமல்ல, நாம் அனைவரும் வெட்கித் தலைகுனிய வேண்டிய விடயமுமாகும். ஆனந்தசங்கரி அவர்களின் அரசியல், சமூக சேவைகளை பெற்றுக் கொள்ளமுடியாமல் அவரை தேர்தலில் தோல்வியைக் கொடுத்து தமிழினம் சாபத்தை தேடிக்கொண்டது.

இத்துனை சிறப்புகளைக் கொண்ட அந்தத் தலைவனின் அருகில் இருந்து அரசியல் பணி செய்ய கிடைத்த வாய்ப்பை ஆண்டவன் எனக்களித்த பெரும் கொடையாக நினைக்கின்றேன். அரசியலில் தன்னலம் கருதாத இவ்வாறான துணிச்சலான தலைவர்கள் எப்போதாவதுதான் பிறப்பார்கள். அந்தவகையில் ஆனந்தசங்கரியும் ஒருவராவார். இவர் இன்னும் பல்லாணடு வாழ்ந்து தமிழினத்திற்கு சேவை செய்ய வேண்டுமென எல்லாம் வல்ல இறைவனை பிரார்திக்கின்றேன்.

இரா. சங்கையா
யாழ் மாநகர சபை உறுப்பினர்

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பும் அரசும் பேச்சு வார்த்தை என்ற பெயரில் தமிழ் மக்களை வஞ்சித்து விட்டன

09.06.2010

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பும் அரசும் பேச்சு வார்த்தை என்ற பெயரில்
தமிழ் மக்களை வஞ்சித்து விட்டன

தமிழ் தேசியக்கூட்டமைப்பினர் அரசுடன் கடந்த 7ம் திகதி பேச்சுவார்த்தை நடத்தி எடுத்துள்ள முடிவுகள் ஏமாற்றமளிக்கின்றன. தடுப்புக்காவலில் உள்ள விடுதலைப்புலி சந்தேக நபர்களை உடன் விடுதலை செய்ய வேண்டுமென்ற கோரிக்கையை நியாயப்படுத்த த.தே.கூட்டமைப்பு தவறிவிட்டது. இவர்களில் பெரும்பான்மையினர் அரசு விடுத்த வேண்டுகோளை ஏற்றும,; அரசு கொடுத்த உறுதி மொழிகளை நம்பியும் சரணடைந்தவர்களாவர். அரசின் வேண்டுகோளையும் உறுதி மொழியையும் உதாசீனம் செய்து முகாமிலிருந்து தப்பிச் சென்றவர்கள் பெருந்தொகையினர் உள் நாட்டிலும், வெளி நாட்டிலும் நிம்மதியாக வாழ்கின்றனர். சில அரச அதிகாரிகள், உயர்மட்ட அரசியல்வாதிகளின் உதவியுடன் புலிகளின் முக்கிய உறுப்பினர்கள் இன்று அயல் நாடுகளிலும், பிறநாடுகளிலும் உள்ரிலும் நிம்மதியாக வாழ, அப்பாவி மக்களின் பிள்ளைகள் இன்று தடுப்பு முகாம்களில் இருக்கின்றனர். அவர்களின் குடும்பத்தவர்கள் ஒரு வேளை உணவைக்கூட நிம்மதியாக உண்ண முடியாமலுள்ளனர். அண்மையில் விடுவிக்கப்பட்ட யாரோ ஒருவர் அநுராதபுரத்தில் புலிகளின் புலனாய்வுப் பணியில் ஈடுபட்டதற்காக பிடிபட்டார் என அரசு தரப்பால் கூறப்பட்ட கருத்திற்கு தகுந்த பதிலை கூட்டமைப்பினர் கொடுக்கத் தவறிவிட்டனர். ஒரு சிலரின் தவறான செயற் பாட்டிற்காக ஒட்டுமொத்த கைதிகளை தடுப்புக்காவலில் விடுதலை செய்யாமல் வைத்திருக்க முடியாதென்பதை விளக்கமாக அரசுக்கு எடுத்துக் கூற கூட்டமைப்பினர் தவறி விட்டனர்;. அன்று விடுதலைப் புலிகளுடன் செயற்பட்டவர்களில் பலர் இன்று அரசுடன் செயற்படுகின்றார்கள் என்பதை எடுத்துக் கூறி சிறையில் உள்ளவர்களின் விடுதலை பற்றி, ஏன் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பினர் விவாதிக்கவில்லை? தடுப்புக் காவலில் உள்ளவர்களையும் அவர்களின் பெற்றோர்களையும் அழைத்து சில உயர்மட்ட குழுக்களை அமைத்து அவர்களின் சிபார்சுகளைப் பெற்றுக்கொண்டு அவர்களின் பெற்றோர்களிடம் கையளிக்குமாறு ஏன் கேட்கவில்லை? படிப்பில் ஈடுபட்டிருந்தவர்களை விடுவிக்கும்படி ஏன் கேட்கவில்லை? அதே போல் மோசமான குற்றச்செயல்களில் ஈடுபட்டவர்கள் பிணையில் நின்று கொண்டு வழக்கை எதிர்கொள்ளும் போது, தற்போது பல மாதங்களாக தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் கைதிகளை பெற்றோரின் உறுதியுடன் வெளியில் விடும்படி ஏன் கேட்கவில்லை? இந்த யோசனைகளை நான் பல தடவைகள் முன்வைத்துள்ளேன். எத்தனை ஆயிரம் பேர் புலிகளுடன் இருந்தவர்கள் இன்று வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று விட்டனர் என்பதை அரசு அறியாதா?

அடுத்ததாக மீளக்குடியமர்ந்த வன்னி மக்களுக்கு தொழில் வசதி கருதி உதவி செய்ய முன்வருவது மிக வேடிக்கையாகும். வன்னி மக்களில் 90 வீதத்திற்கு மேற்பட்டவர்கள் விவசாயிகளும், விவசாயத் தொழிலாளிகளுமாவர். அநேகமானேர் செலவச் செழிப்போடு வாழ்ந்தவர்கள். இன்று அனைத்தையும் இழந்து ஓட்டாண்டியாக அரசிடம் கையேந்தி நிற்கின்றனர். உண்ண, உறங்க வசதியற்ற நிலையில் சிறு கூடாரங்களில் வாழ்கின்றனர். இவர்களுக்கு முதலில் அவசியமானது உறைவிடம். போரால் அழிவுற்ற பகுதிகளில் புலிகள் தற்போது இல்லை. ஆகவே மக்களின் வீடுளைக் கட்டிக் கொடுக்க வேண்டியது அரசாங்கத்தின் பொறுப்பும், கடமையும் ஆகும். இக்கடமையிலிருந்து அரசாங்கம் விலகிச்செல்ல முடியாது.

போரினால் அழிவுற்ற ஒரு இலட்சத்து அறுபதினாயிரம் வீடுகளைக் கட்டிக்கொடுக்க அரசாங்கத்திடம் பணமில்லை எனவும், அம்மக்கள் தங்கள் விவசாயத்தின் இரு தடவை அறுவடைகள் மூலமாக தாங்களே தங்கள் வீடுகளைக் கட்டிக்கொள்வார்கள் எனவும் கூட்டமைப்பினரிடம் ஜனாதிபதி தெரிவித்ததாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. வன்னியில் போரினால் தங்கள் வீடுகளை இழந்த மக்கள் அரசாங்கம் தங்கள் வீடுகளைக் கடடித்தரும் என்கிற எதிர்பார்ப்பில் காத்திருக்கின்றனர். ஜனாதிபதியின் இச்செய்தியினால், அவர்கள் ஏமாற்றமடைந்துள்ளனர். தற்போது 1500 தொடக்கம் 2000 ஏக்கர் வரையிலான காணிகளில் விவசாயம் செய்ய அனுமதி வழங்கப்பட்டுள்ளதாகவும் அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளதாக ஊடகங்களில் செய்தி வெளியாகியுள்ளது. ஒரு ஏக்கருக்கு சுமார் 30 மூடை விளைச்சல் என்று கணக்கிட்டாலும், உற்பத்திச் செலவு போக. அதிலிருந்து கிடைக்கும் இலாபம் அவர்களின் வாழ்க்கைச் செலவிற்கே போதாது. இதே வேளை, இந்த 2000 ஏக்கர் நிலம் எத்தனைக் குடும்பங்களுக்கு பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டுள்ளது? ஒவ்வொரு குடும்பத்திற்கும் இதன் மூலம் கிடைக்கும் வருமானம் என்ன? இந்நிலையில், நெல் அறுவடையின் மூலமாக வீடுகளைக் கட்டிக்கொள்வது எவ்வாறு? இவையெல்லாம் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அல்லது, சாத்தியமாகக் கூடிய விடயங்களா? இதனை ஒரு கேலிக்கூத்து என்று கூறாமல் வேறெவ்வாறு கூறுவது?

உண்மையில் வீடுகளை இழந்தவர்களுக்கு அதனைக் கட்டிக்கொடுக்க வெளிநாடுகளின் உதவிகளைப் பெறக்கூடிய வாய்ப்புகள் அதிகமுள்ளன. அரசாங்கத்தின் பணத்தை எதிர்ப்பார்க்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அதனை அரசாங்கத்தினால் செய்ய முடியாது என வெளிப்படையாகத் தெரிவித்தால் அதனைச் செய்வதற்கு நான் தயாராக இருக்கின்றேன் என்பதையும் இங்கு குறிப்பிட விரும்புகின்றேன். அனைத்துலக நாடுகளிடமும் அமைப்புகளிடமும் எனக்குள்ள தொடர்புகளைப் பயன்படுத்தி அதற்கான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளுவதற்குத் தயாராகவுள்ளேன் என்பதையும் தெரிவித்துக்கொள்ள விரும்புகின்றேன்.

இனப்பிரச்சினை தீர்வு சம்பந்தமாக அரசும், தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பும் இணைந்து கூட்டுக்குழு அமைக்கவிருப்பது ஆட்சேபனைக் குரியதாகும.; சகல கட்சிகளையும் உள்ளடக்கியதாக குழுவொன்றை அமைத்து இனப்பிரச்சினை தொடர்பாக பேசித் தீர்வு காணவேண்டும் என்பதே தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியின் கருத்தாகும்.

வீ; ஆனந்தசங்கரி,
தலைவர்,
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி

ADOPT INDIAN MODEL CONSTITUTION: ANANDASANGAREE

ADOPT INDIAN MODEL CONSTITUTION: ANANDASANGAREE

Mon, 2010-06-07 03:35 — editor
Colombo, , 07 June (Asiantribune.com):

President of Tamil United Liberation Front (TULF) Veerasingham Anandasangaree, on the eve of President Rajapaksa’s visit to New Delhi, has reiterated that only way to find a solution to the ethnic problem is adopting the Indian model constitution, and the unitary system would never help.

In his letter to the President Mahinda Rajapaksa, the TULF leader said whatever solution found, after so much of loss of life and property, should be acceptable to all sections of the people and also should be a lasting one that should not be meddled with, in the future, to the detriment of any group of people.

Quoting his own speech made on January 3, 2008 at Temple Trees, Anandasangaree said: “It is no secret that we had been agitating for a solution based on the federal concept and also offered to accept the Indian Model as the only alternative, if the term federal is allergic to anyone. We have not changed our views in this matter and in the matter of merger of the North and the East. We assure everybody that while spurning violence, we will by non-violent means and in a friendly way, continue to persuade the citizens of our country to agree that no permanent solution can be found under a Unitary System. We will continue to dispel the fears of those who think that the country will be divided. We will take all steps to erase off the minds of our people the idea of separation and to strongly support the concept of a united Sri Lanka.”

Here is his full text of his letter to the President Mahinda Rajapaksa:

“I am happy to note that you are taking the initiative to start negotiations to find a satisfactory solution for the ethnic problem. As a first step your impending visit to New Delhi shortly is very much welcomed by the people. Whatever solution found, after so much of loss of life and property, should be acceptable to all sections of the people and also should be a lasting one that should not be meddled with, in the future, to the detriment of any group of people.

Your Excellency is very well aware of my views in this matter. I have been always of the view that a solution under a unitary system will never help to find a solution and as the only alternative the Indian model may be adopted, without leaving room for any division of the country, if necessary with guarantees by India. I wish to quote here an extract of my speech delivered on the 23rd of January 2008 at Temple trees, at the handing over ceremony of the APRC proposal by Prof.Tissa Vitharane, to you.

“It is no secret that we had been agitating for a solution based on the federal concept and also offered to accept the Indian Model as the only alternative, if the term federal is allergic to anyone. We have not changed our views in this matter and in the matter of merger of the North and the East. We assure everybody that while spurning violence, we will by non-violent means and in a friendly way, continue to persuade the citizens of our country to agree that no permanent solution can be found under a Unitary System. We will continue to dispel the fears of those who think that the country will be divided. We will take all steps to erase off the minds of our people the idea of separation and to strongly support the concept of a united Sri Lanka.”

Annexed please find my response to Mr. Sampanthan’s appeal that the Government and the International community should accept the verdict given by the people of the North and the East, should be accepted. I strongly object to this request since the ITAK (TNA) polled only 65119 votes which is only 9% of the total voters in the electoral district of Jaffna. Furthermore the IDPs could not cast their votes properly due to various reasons. Hence kindly see that all Tamil parties are consulted whether they have representation in Parliament or not.
Also please find annexed a copy of my speech referred to here, as reported in The Island of 25th January 2008.”

-V. Anandasangaree, President- TULF

Anandasangaree’s response to R. Sampanthan

The following is Anandasangaree’s response to Mr. R. Sampanthan’s appeal that the Government and the International Community should accept the verdict of the People of the North and the East:

“It is now about two months since the General Election to the Sri Lankan Parliament was held. I am not to comment on the verdict of the people but as far as the election in the North and the East is concerned I have a few observations to make. Mr. R. Sampanthan, the leader of the Ilankai Thamil Arasu Kadchi and its Parliamentary group leader has appealed that the Government and the International Community should accept the verdict given by the People of the North and the East.

He also warns that otherwise the Tamil People will be pushed to the state of second – class citizens. This statement is often heard in their circles during the elections only. Why did it occur to Mr. Sampanthan that they may not be acceptable to the Government and the International Community? On the basis of the total votes his ITAK polled, his claim is ridiculous. At the recently held general election his party polled only 65119 votes, which is only 9% of the total polled in the electoral district of Jaffna.

Mr. Sampanthan’s party lost its credibility fully at the general election held in 2004, although he was crowing about that his party polled over 90% of the total votes polled in the Jaffna electoral district. Reference to the reports of the various election monitoring teams including those of the European Union and the Commonwealth, will reveal how fraudulently that election was held and how large scale impersonations and violations of election laws took place. Two local teams the PAFFRAL and the CMEV jointly demanded annulling of the elections held and wanted a fresh poll, which the Commissioner of Elections could not undertake without provisions for fresh poll in the election law. It is only under these circumstances that the ITAK won 22 of the 23 Tamil majority seats at the 2004 election.

Further more the ITAK used the popular name “Tamil National Alliance” to hood-wink the Tamil voters. With the split in the TULF in February 2004 the TNA either stood dissolved or became non-functional. The ITAK was utilized by the Late Mr. S.P. Thamilchelvan of the LTTE, to form a new alliance by the same name and gave two positions for the Ilankai Thamil Arasu Kadchi, two for TELO, one each for the All Ceylon Tamil Congress and Premachandran’s EPRLF and retained the balance six positions for the LTTE. The ITAK won 22 seats and completed a full term of six years using the name Tamil National Alliance.
With the defeat of the LTTE on 18th of May 2009 the ITAK continued to function as TNA, until Parliament was dissolved in February 2010. The ITAK should have dissolved the TNA when they dropped the LTTE, the ACTC, two members from the TELO and some others from Vanni and Batticaloa, but continued to use that name at the last Parliamentary Election as well. This is the mess the ITAK that calls itself the TNA is now in.

The ITAK should be honest enough to give up calling itself TNA without misleading the Tamil People. The most unfortunate thing is that the true history of the TNA had been concealed and the innocent Tamil People are made to believe, knowingly or innocently, by some intellectuals, political analysts, university students, free lance journalists and many such others, that the present TNA is the original TNA formed in 2001, of which I was the President and that the Tamils have no choice other than supporting the TNA at the election.
The cat is now out of the bag. The voters who had been waiting to teach a lesson for those who had let them down during the last six years as Members of Parliament, are thoroughly disappointed that they had been misled once again.

The voters now feel that their Members of Parliament not only failed to do their duty to the people, whom they claimed to have represented, but had also failed to save several thousands of their kith and kin and several billions worth of their properties. All those who guided the voters to cast their votes for the ITAK, using the popular name the TNA, should bear the blame for the loss of lives and properties.

These 22 representatives kept mum about the compensation the people are entitled to, for the lives and properties lost. When the whole world demanded that the LTTE should not use the innocent civilians as human shields and should release them forthwith, the only organization that should have been more concerned about the people whom they claimed to represent, remained silent. Mr. R. Sampanthan whether as leader of the ITAK or of the Tamil National Alliance has lost his moral right to represent the Tamils of the North and the East. I leave it to the good sense of those people who misdirected the voters to vote for the TNA at the eleventh hour, to decide as to whether the stand they took is justifiable.

Mr. Sampanthan too had not failed to thank the media that helped the TNA to win a few seats. But strangely enough joint efforts of all these people could not help the TNA to go beyond 65119 compared to 113873 votes General Sarath Fonseka polled which Mr. Sampanthan claimed as due to his efforts. The most distressing thing is the irresponsible manner in which those who campaigned for the TNA conducted themselves. The so called Intellectuals some University Students, some free-lance journalists and some media persons, all got together and concealed what happened behind the scene during the last lap of the war.

22 MPs were on jaunts abroad

In short the fact that some Members of Parliaments of the TNA’s 22, were on jaunts abroad for years together, some for more than half the period of their membership in Parliament, claiming to be lobbying abroad, some others were campaigning in India for the defeat of the Congress Government, some were just marking time without returning to Sri Lanka until the required number of civilians were killed, for the International Community to react positively favoring the LTTE, the mass scale killings of LTTE injured cadre, recruitment of child soldiers even during the last lap of the war, were all concealed from the voters. When some of these matters were brought to the notice of a TNA Member of Parliament based in Mullaitheevu, he seems to have commented that these things cannot be avoided in a war. He was last seen in Vanni distributing water pumps, sewing machines, etc to the voters.

It is now very obvious that all forces joined together within Sri Lanka and outside to oust me from the political arena. Why should there be an organized campaign to oust me, soliciting the support of Tamils from all walks of life, is a thing I could not understand. What wrong have I done to my country and its people? I have not harmed any body at anytime and served the country and its people with much devotion for more than half a century. It is not for me to say that but I consider my defeat at the poll as a national loss and those responsible for it will have their regrets.

Very soon the country as a whole will feel it and the Tamil people will feel left in the lurch like orphans. If the Tamil people had listened to my advice a lot of problems could have been solved. Selfishness of certain leaders did not permit the people to listen to me. On the contrary, abuse had been showered on me in a demeaning manner, far beyond a man’s limit of tolerance. I was honoured with the honorary title of “Traitor” a term used in our country to insult a political opponent.

The idea of finding a solution to the ethnic problem based on the Indian model was first mooted by me. It was during the Presidential Election of 2005 that I appealed to all Presidential Candidates, the two main Candidates in particular, to take the ethnic issue out of the campaign and treat it separately by arriving at a consensus among the candidates after the election. I suggested the Indian model which I found acceptable to very many. I had discussed this matter with His Excellency Mahinda Rajapaksa when he was Prime Minister and later also after he was elected as President. This matter was discussed with many at various levels. Most of those whom I contacted, such as Prime Minister, Ministers, Party Leaders, the Opposition Leader, Religious Dignitaries, like Right Rev. Bishops, Very Venerable Mahanayakas, leading Citizens of all ethnic groups and many such others. I hardly found any opposition for my proposal.

India, the largest democracy in the world

The main reasons for my proposing the Indian model were, first of all it will satisfy those who are allergic to the terms Federal and Unitary. The second reason was to silence the 80 million Tamils across the Palk-Strait, and the third, apart from many others, was the Political setup prevailing in India at that time. The largest democracy in the world with a majority Hindu population had a much respected Muslim as the Head of the State, in-spite of the fact that India had strained feelings with the neighboring Islamic States. Furthermore Sikhs form only 2% of the population. It is the Sikhs who demanded kalistan. It is a much respected Sikh who is now the Prime Minister of India.

Apart from these the Tamils, Muslims and the Sinhalese, our religions Hinduism and Buddhism and our culture all came from India. Above all there is an overall and all time guarantee that India will never allow division of the country. Another important factor is that it was Tamil Nadu where the demand for separation started over fifty years back and now ceased. No one talks about separation in Tamil Nadu today.

Six years back there was a general understanding among various ethnic groups, to accept the Indian model perhaps with minor adjustments to suit local conditions. We could have accepted it if only the ITAK took the Initiative and negotiated with the LTTE or persuaded them to accept the Indian model. The ITAK – TNA did nothing then, although they were the proxies of the LTTE. Having missed so many opportunities and after so many thousand innocent lives lost and billions worth of property destroyed Mr. Sampanthan is now talking about the Indian model, that too half heartedly.

If the TNA had accepted my proposal then how much of losses for our people could have been avoided. Having remained silent on this issue so long, he openly commented supporting it for the first time at a meeting of the ITAK-TNA at Kalmunai on the 20th of January, in support of the Presidential Candidate General Sarath Fonseka. At that meeting he did not have the courtesy to say that the Indian Model idea was first mooted by me or at least had my support. Once again on the 20th of April a national Tamil daily carried a front page news item under the caption “we are prepared to support a solution based on the Indian model”.

Even on this occasion neither that daily nor Mr. Sampanthan did mention it as my proposal or have my support. He only said that this matter had already been referred to by the President. It is this attitude of Mr. Sampanthan that had brought the Tamil Community to this state.
The whole world knows that this idea was mine. I do not remember the President ever saying this. Even if the President had said so it is purely due to the request I made to him during the Presidential election. Mr. Sampanthan’s claim is that the President made this reference after he was elected as President. This is one very glaring example of Mr. Sampanthan’s very selfish attitude. As for me I want a solution acceptable to the minorities, whether it comes through Mr. Sampanthan or from anybody else.

Let Mr. Sampanthan claim credit for anything and let any media project anyone they want as heroes. All what I want is a solution for our people and the honorable title of “traitor” bestowed on me removed, for me to die peacefully.

Those who claimed the TNA as the best bet for the Tamils should withdraw what they had said. Contrary to finding a satisfactory solution, such claims had only messed up the whole thing. Anyone having any personal grudge against me, should not mix it up with my political career which in over half a century old.

Four years back on the 25th of May 2006, ‘Daily News’ carried an editorial and commented as “The TULF leader is among the few democratic Tamil Politicians we have in this country today. Others have been killed, bought or their voices stilled by the LTTE. Veerasingam Anandasangaree does not kill people, he does not harm or encourage others to kill or hate people. He does not abduct children and arm them to the teeth or tax his own people. The only thing he does today is to take pains to bring about a solution to the problem the country is faced with, in a democratic manner. He follows the civilized way. He dreams of walking freely in Kilinochchi among school children and his village people’.

I went through this editorial over and over again to see whether there is anything that could have hurt or provoked a University student or an intellectual or a Political analyst or a free lance journalist or the print media to write or speak or campaign against me to the extent of canvassing, almost the entire Tamil Population of the North and the East, to vote against me. I am one who is in politics for over fifty six years and very actively for fifty years having contested the Kilinochchi electorate for the first time in 1960 and every election that followed whether parliamentary or local. I became chairman of the Kilinochchi (Karachchi) Village Council in 1965, Chairman Kilinochchi Town Council in 1968 and got elected to Parliament both in 1970 and 1977 and voluntarily vacated my seat along with sixteen other members of the TULF including Mr. R. Sampanthan protesting against the extension of the term of Parliament by a further period of six years, through a referendum.

The editor who titled the editorial as “Listen to democratic voices” states “Democratic Tamil United Liberation Front (TULF) leader Veerasingham Anandasangaree has written again. This time to the Chief Minister of Tamil Nadu Dr. Kalaignar M.Karunanidhi urging a meeting between them to enlist the latter’s support for promoting the Indian Model of power devolution in Sri Lanka”. The editor further says, “He is trying to help President Mahinda Rajapaksa another consensus builder to bring about an agreement among all parties to find a just solution”.
I hope it will not be irrelevant if I quote a paragraph from a speech the President delivered at the 59th Independence Day ceremony, on the 4th of February 2005, the first after his election as the President. He said “It is our duty to protect the lives and property of the Tamil and Muslim people and bring sanctity to the future world of their children. As I stated at the inauguration of the Moragakanda maha Sumudra. I wish to reemphasis that the most reliable weapons against terrorism is to do justice by the innocent Tamil People. I know that the Sinhala people in the south are ready for this. We are not ready to give into the blood- thirsty demands of the LTTE. However at the minimum we should be reasonable and honest enough to agree with Mr. Anandasangaree or the Hon. Douglas Devananda”. His Excellency’s speech was telecast by Rubavahini and some other TV stations and the whole country was listening to it.

Extracts of the above editorial are self –explanatory. At the time this editorial appeared, the ITAK-TNA was acting as proxies of the LTTE accepting them as sole representatives of the Tamil People. Why did not M/s R. Sampanthan, Mavai Senathirajah and Suresh Premachandran take any action then that would have saved the lives of several thousand innocent people and billions worth of property both Public and Private. It is the ITAK-TNA that had failed to save the Tamils and not me. So on what basis the so called intellectuals, political analysts free lance journalists and a section of the Tamil Media come to the conclusion that the “TNA (ITAK) is the best bet for the Tamils”. A Tamil daily publishing a translation of an article by a renowned Journalist based in Canada, on the 5th of April, just two days before the date of polling, with the caption, “For the Tamils of the North and the East the best choice at the election would be the TNA”. The greatest betrayal on the part of the Tamil daily was to publish it, deliberately aiming at my defeat at the poll. Why did this happen? How did it happen? Who is behind this move to hound a loner, and for what consideration remains a mystery, that needs investigation.

Lot of incidents of horrendous nature took place off end on during the last few years. Everyone was silent excepting a very few of whom I had been one. If only all these forces had get together and condemned at-least one incident, thousands of lives and valuable properties could have been saved. All the forces have got together and have identified one common enemy of the Tamils. That is me. The public cannot be fooled all the time and one day soon those responsible for the present crisis will have to pay heavily for the role they played. When a University Student was burnt with his tractor and trailer for removing sand at kudathanai, it was I who had to protest. When Professor Ratnajeevan Hoole’s appointment as vice chancellor of the University of Jaffna was objected to, it was I who had to protest. There were very many such incidents like this.

‘Done my duty to my country and its people with devotion and care’

The editor in his editorial had also brought out the fact that in my letter to the Chief Minister Dr. Karunanithi I had said that my proposal to the government of Sri Lanka to adopt a constitution like the Indian Model, has received very wide support. He concludes his comments by saying “We are of the view that the TULF leader has written to the Indian politician with a great sense of responsibility, because the democratic TULF leader maintains cordial relations with all parties in the South including the JVP and the JHU and other parties such as the SLMC and other Tamil parties”

I do not know whether the Editor had over- expressed his confidence in me. But as far as I am concerned, irrespective of any constrains I had done my duty to my country and its people with devotion and care. Another National daily in its editorial dated 3rd Nov 2009 though not very friendly towards me, complemented me for taking the same stand even today on the ethnic issues that I took several months before the defeat of the LTTE. The TNA has taken different stands at different times while I am sticking to the Indian Model throughout as the ideal solution for the ethnic problem. My advice to Mr. Sampanthan would be to stick to the Indian Model as a solution to our problem that can be easily made acceptable to the majority community if approached carefully with proper guarantees to allay the fears, if they have any.”

V.Anandasangaree,
President TULF
- Asian Tribune -

SOLUTION TO THE ETHNIC PROBLEM

01-06-2010

His Excellency Mr.Mahinda Rajapaksa
President of Sri Lanka.

Your Excellency,

Solution to the Ethnic problem

I am happy to note that you are taking the initiative to start negotiations to find a satisfactory solution for the ethnic problem. As a first step your impending visit to New Delhi shortly is very much welcomed by the people. Whatever solution found, after so much of loss of life and property, should be acceptable to all sections of the people and also should be a lasting one, that should not be meddled with, in the future, to the detriment of any group of people.

Your Excellency is very well aware of my views in this matter. I have been always of the view that a solution under a unitary system will never help to find a solution and as the only alternative the Indian model may be adopted, without leaving room for any division of the country, if necessary with guarantees by India. I wish to quote here an extract of my speech delivered on the 23rd of January 2008 at Temple trees, at the handing over ceremony of the APRC proposal by Prof.Tissa Vitharane, to you.

“It is no secret that we had been agitating for a solution based on the federal concept and also offered to accept the Indian Model as the only alternative, if the term federal is allergic to anyone. We have not changed our views in this matter and in the matter of merger of the North and the East. We assure everybody that while spurning violence, we will by non-violent means and in a friendly way, continue to persuade the citizens of our country to agree that no permanent solution can be found under a Unitary System. We will continue to dispel the fears of those who think that the country will be divided. We will take all steps to erase off the minds of our people the idea of separation and to strongly support the concept of a united Sri Lanka”

Annexed please find my response to Mr. Sampanthan’s appeal that the Government and the International community should accept the verdict given by the people of the North and the East, should be accepted. I strongly object to this request since the ITAK (TNA) polled only 65119 votes which is only 9% of the total voters in the electoral district of Jaffna. Furthermore the IDPs could not cast their votes properly due to various reasons. Hence kindly see that all Tamil parties are consulted whether they have representation in Parliament or not.

Also please find annexed a copy of my speech referred to here, as reported in The Island of 25th January 2008.

Thanking you

Your’s Sincerely

V.Anandasangaree
President- TULF

இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு.

01-06-2010
மேன்மை தங்கிய மகிந்த ராஜபக்ச,
ஜனாதிபதி,
கொழும்பு.

இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு.

மேன்மை தங்கிய ஜனாதிபதி அவர்கட்கு,

இனப்பிரச்சினைக்கு ஓர் திருப்திகரமான தீர்வு காண்பதற்கு வேண்டிய பேச்சுவார்த்தைகளுக்கான ஆரம்ப நடவடிக்கைகளை தாங்கள் மேற்கொள்வதை முன்னிட்டு மகிழ்ச்சியடைகின்றேன். முதற்கட்டமாக தாங்கள் புதுடில்லிக்கு மேற்கொள்ளவிருக்கும் விஜயத்தை மக்கள் வரவேற்கின்றார்கள். இத்தனை உயிரிழப்புகள்,சொத்திழப்புகளின் பின் காணப்போகின்ற தீர்வு பல்வேறு மக்களுக்கும் ஏற்புடையதாக இருக்க வேண்டும் என்பது மட்டுமன்றி, எதிர் காலத்தில் ஏதாவது ஒரு சமூகத்தினருக்கு பாதிப்பு ஏற்படக்கூடிய வகையில் எவரும் தலையிடாது இருக்கக்கூடியதாக அமைய வேண்டும்.

இது சம்பந்தமான எனது நிலைப்பாடு தாங்கள் அறிந்ததே. ஓற்றையாட்சியின் கீழ் ஒரு தீர்வு காணமுடியாதென்ற கருத்தை நான் பல காலமாக கொண்டுள்ளேன். அதற்கு ஒரேயொரு மாற்றீடாக நாட்டுப் பிரிவினைக்கு இடமளிக்காது, அவசியமேற்படின் இந்தியாவின் உத்தரவாதத்துடன் இந்திய அரசியல் முறையிலான ஒரு தீர்வை ஏற்பதே பொருத்தமாக இருக்கும். சர்வகட்சி குழுவினரின் ஆலோசனையை பேராசிரியர் திஸ்ஸ வித்தாரன தங்களிடம் கையளிக்கும் நிகழ்ச்சியில், 2008ம் ஆண்டு தை மாதம் 23ம் திகதி அலரி மாளிகையில் நான் ஆற்றிய உரையின் ஒரு பகுதியை இங்கு தருகின்றேன்.

“இனப்பிரச்சினைத் தீர்வுக்கு எப்போதும் சமஸ்டி முறைமையே பொருத்தமான தீர்வாக வற்பறுத்தி வந்தமை ஓர் இரகசியமான விடயமல்ல. சமஸ்டி என்ற பதம் சிலருக்கு ஏற்புடையதாக இல்லாமையால், சமஸ்டி அடிப்படையிலான தீர்விற்கு ஒரேயொரு மாற்றாக இந்திய முறையிலான தீர்வை ஏற்பதாக கூறி வந்துள்ளோம். இந்த விடயத்திலும் வடக்கு கிழக்கு இணைப்பு விடயத்திலும் எமது நிலைப்பாட்டில் மாற்றமில்லை. வன்முறையை வெறுத்துத் தள்ளி அகிம்சை முறையிலும், நட்புடனும் எமது நாட்டு மக்களை எமது நிலைப்பாட்டிற்கு சம்மதிக்க வைத்து ஒற்றையாட்சியின் கீழ் நிரந்தரமான ஒரு தீர்வை காணமுடியாது என்பதையும், தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வந்தோம். அத்துடன் நாடு பிரிந்து விடக்கூடும் என்ற அச்சம் கொண்டவர்களுடைய பயத்தைப் போக்க முயற்சிப்போம். எமது மக்கள் மத்தியில் பிரிவினைப் பற்றிய சிந்தனை முற்றாக அழிக்கப்பட்டு, ஐக்கிய இலங்கைக்குள் ஒற்றுமையாக வாழக்கூடிய தன்மையை ஏற்க வைப்போம்”

நடந்தேறிய தேர்தலில் வடக்கு கிழக்கு மக்களுடைய தீர்ப்பை அரசும,; சர்வதேச சமூகமும் ஏற்க வேண்டும் என்ற வேண்டுகோளுக்கு பொருத்தமான பதிலை இத்துடன் இணைத்துள்ளேன். இத்தேர்தலில் யாழ். தேர்தல் மாவட்டத்தில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு என அழைக்கப்படும் இலங்கைத் தமிழரசுக்கட்சி பெற்ற வாக்குகளின் எண்ணிக்கை 65119 ஆகும். இது மொத்த வாக்காளர்களில் 9 வீதத்தினர் மட்டுமே. மேலும், பல்வேறு காரணங்களினால் இடம்பெயர்ந்த மக்கள் முறையாக வாக்களிக்க முடியவில்லை. ஆகவே, தயவு செய்து பாராளுமன்றத்தில் பிரதிநித்துவம் இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும் இது சம்பந்தமாக சகல தமிழ் கட்சிகளையும் அழைத்து பேச வேண்டும் எனக் கேட்டுக் கொள்கின்றேன். இத்துடன் 2008ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 25ஆம் திகதி ‘ஐலன்ட’ பத்திரிகையில் வெளியான எனது ஜனவரி 23ஆம் திகதிய உரையை இணைத்துள்ளேன்.

நன்றி.


அன்புடன்


வீ.ஆனந்தசங்கரி
தலைவர், தமிழர் விடுதலைக்கூட்டணி

திரு. சம்பந்தனின் கோரிக்கைக்கான பதில்

01-06-2010

அரசும் சர்வதேச சமூகமும் வடகிழக்கு மாகாண மக்களுடைய தீர்ப்பை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமென்ற திரு. சம்பந்தனின் கோரிக்கைக்கான பதில்:

இலங்கைப் பாராளுமன்ற பொதுத்தேர்தல் நடந்து ஏறக்குறைய இரண்டு மாதங்களாகி விட்டன. பொதுவாக இத்தேர்தல்; சம்பந்தமான எனது கருத்தை வெளிப்படுத்த விரும்பாத போதும், வடகிழக்கில் நடந்தேறிய தேர்தல் சம்பந்தமான எனது சில கணிப்புக்களை தெளிவுபடுத்த விரும்புகின்றேன். நடந்து முடிந்த தேர்தல் சம்பந்தமாக தமிழரசுக் கட்சி தலைவரும், அக்கட்சியின் பாராளுமன்ற குழுத் தலைவருமான திரு. இரா.சம்பந்தன் அரசும் சர்வதேச சமூகமும் மக்கள் தீர்ப்பை ஏற்கவேண்டுமென்றும் தவறின் தமிழ் மக்கள் இரண்டாந்தர பிரஜைகளாக கணிக்கப்படுவார்களென்றும் கூறியுள்ளார். இத்தகைய அறிக்கைகள் அவர்களின் மட்டத்தில் தேர்தல் காலங்களில் மட்டும் வருவது வழக்கம.; அரசும் சர்வதேச சமூகமும் தமது தேர்தலை அங்கீகரிக்க மாட்டார்களென்ற பயம் திரு. சம்பந்தன் அவர்களுக்கு ஏற்பட்டதன் காரணமென்ன? இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி இத்தேர்தலில் பெற்ற வாக்குகளின் எண்ணிக்கையின் அடிப்படையில் மேற்படி கூற்று கேலிக்குரியதே. கடந்த தேர்தலில் அவரது கட்சி யாழ் தேர்தல் மாவட்டத்தில் பெற்ற வாக்குகளின் எண்ணிக்கை 65.119 வாக்குகள் மட்டுமே. இது யாழ் தேர்தல் மாவட்ட வாக்காளர் எண்ணிக்கையில் 9மூ மட்டுமே. திரு சம்பந்தனுடைய கட்சி 2004ம் ஆண்டு நடந்த தேர்தலில் 90மூ வாக்குகளைப் பெற்றுக்கொண்டதாக அவர் தம்பட்டம் அடித்தாலும் அத்தேர்தலில் முற்று முழுதாக தமது “நாணயத்தை” இழந்து விட்டார். ஐரோப்பிய ஒன்றியம் பொதுநலவாய நாடுகள் உட்பட வருகை தந்திருந்த பல்வேறு தேர்தல் கண்காணிப்புக்குழு அறிக்கையை படித்துப் பார்க்கின்றவர்களுக்கு எவ்வளவு மோசடிகள், ஆள்மாறாட்டங்கள் தேர்தல் சட்ட மீறல்கள் எந்த அளவிற்கு நடந்தேறியுள்ளன என்பது புலனாகும். பவ்றல் மற்றும் ஊ.ஆ.நு.ஏ ஆகிய உள்ளிட்ட உள்நாட்டு தேர்தல் கண்காணிப்புக்குழுக்கள் இரண்டும் இணைந்து வடகிழக்கில் நடைபெற்ற தேர்தல் இரத்து செய்யப்பட வேண்டும் எனவும், அப்பகுதிகளுக்கு மீண்டும் தேர்தல் நடத்தப்பட வேண்டும் என்றும் விடப்பட்ட கோரிக்கையை தேர்தல் சட்டத்தில் இடமின்மையால் தேர்தல் ஆணையாளரால் அவர்களுடைய கோரிக்கை நிறைவேற்றப்பட முடியவில்லை. இப்பேர்ப்பட்ட சூழ்நிலையில் தான் இலங்கை தமிழரசுக் கட்சி தமிழரை பெரும்பான்மையாகக் கொண்ட 23 ஸ்தானங்களில் 22 ஸ்தானங்களை கைப்பற்றினர். மேலும் மிகப்பிரபல்யமான தமிழ்தேசிய கூட்டமைப்பு என்ற பெயரை து~;ப்பிரயோகம் செய்து வாக்காளர்களை ஏமாற்றியுள்ளனர். 2004ம் ஆண்டு மாசிமாதம் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணிக்குள் ஏற்பட்ட பிளவைத் தொடர்ந்து தமிழ்தேசியக்கூட்டமைப்பு ஒன்றில் கலைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும், அன்றேல் செயலிழக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். அதைவிடுத்து விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர்களுள் ஒருவராக செயற்பட்ட சு.ப. தமிழ்ச்செல்வன் அதே பெயரில் தமிழ்தேசிய கூட்டமைப்பை மீண்டும் ஆரம்பித்து இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சிக்கு 2 ஸ்தானங்களையும் ரெலோவிற்கு 2 ஸ்தானங்களையும், அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஸ் கட்சிக்கும் சுரேஸ் பிரேமச்சந்திரனின் நு.P.சு.டு.கு இற்;கும் தலா ஓரு இடத்தையும் கொடுத்து 06 இடங்களை தமக்கு எடுத்துக் கொண்டனர். இலங்கை தமிழரசுக்கட்சி தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் பெயரை மக்களுக்கு காட்டி 22 பாராளுமன்ற ஸ்தானங்களைக் கைப்பற்றி ஆறு ஆண்டு காலங்கள் பாராளுமன்றத்தில் ஆசனத்தில் வீற்றிருந்தனர்.

2009ம் ஆண்டு மே மாதம் 18ம் திகதி விடுதலைப்புலிகள் தோற்கடிக்கப்பட்ட பின் 2010ம் ஆண்டு பாராளுமன்றம் கலைக்கப்படும் வரை இலங்கைத் தமிழரசுக்கட்சியினர் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பினராகவே தொடர்ந்து செயற்பட்டனர். விடுதலைப்புலி இயக்கத்தினரையும், அகில இலங்கை தமிழ்க்காங்கிரஸ் கட்சியிரையும், ரெலோ இயக்கத்தினர் இருவரையும் மற்றும் வன்னி மட்டக்களப்பு பகுதியை சேர்ந்த சிலரையும் போட்டியிட வாய்ப்பளிக்க மறுத்த பின்பும் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பை கலைக்காது கடந்த தேர்தல் வரையும் அதே பெயரில் செயற்பட்டனர். தொடர்ந்து தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் பெயரில் இயங்குகின்ற இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியில் ஏற்பட்ட குழப்பத்திற்கு இதுவே காரணம். தமிழ் மக்களை தொடர்ந்தும் தப்பாக வழிநடத்தாது இலங்கைத் தமிழரசுக்கட்சியினர் மிகக்கண்ணியமான முறையில் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு என அழைப்பதை நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும். துரதிஸ்டவசமாக தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் உண்மையான வரலாறு அப்பாவி தமிழ்மக்களிடம் இருந்து மறைக்கப்பட்டு விட்டது. தெரிந்தோ, அப்பாவித்தனமாகவோ, சில புத்தி ஜீவிகள் அரசியல் ஆய்வாளர்கள் பல்கலைக்கழக மாணவர்கள், சுதந்திர ஊடகவியலாளர்கள் போன்றோரால் தற்போதைய தமிழ்தேசிய கூட்டமைப்பே 2001ம் ஆண்டு ஆரம்பிக்கப்பட்டதென நம்பவைத்து தேசிய கூட்டமைப்பிற்கு வாக்களிக்க மக்களை தூண்டினர். உண்மையில் இத்தேசிய கூட்டமைப்பானது 2001ம் ஆண்டு எனது தலைமையில் ஆரம்பிக்கப்பட்டது என்பதை யாவரும் அறிவர். ஆனால் இப்போது “உண்மை” வெளிப்பட்டு விட்டது. கடந்த ஆறு ஆண்டு காலமாக பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களாக இருந்தும் தமக்குரிய கடமைகளைச் செய்யாதபடியினால் கடும் ஏமாற்றத்துடன் அவர்களுக்கு நல்லதொரு பாடத்தைப் புகட்டவென காத்திருந்த மக்கள,; பெரும் ஏமாற்றம் அடைந்தனர். இப்பாராளுமன்ற உறுப்பினர் தாம் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் மக்களுக்கு வேண்டிய கடமைகளைச் செய்யத்தவறியது மட்டுமன்றி அவர்களது பல்லாயிரக்கணக்கான உறவினர்களையும் பலகோடி பெறுமதிமிக்க சொத்துக்களையும் பாதுகாக்க தவறிவிட்டனர் என்பதையும் உணருகின்றனர். செல்வாக்குமிக்க தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் பெயரை உபயோகித்து இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சிக்கு வாக்களிக்க வழிகாட்டியவர்களே இப்பேரழிவுகளுக்கும், சொத்துக்களின் இழப்புக்களுக்கும் பொறுப்பாளியாவார்கள். இழந்த உயிர்களுக்கும் உடமைகளுக்கும் பெற்றுத்தர வேண்டிய நட்ட ஈட்டை பெற்றுத்தருவதில் இவ் 22 பிரதிநிதிகளும் ஏன் மௌனம் சாதித்தனர். அப்பாவி மக்களை விடுதலைப்புலிகள் மனிதக் கேடயங்களாக பயன்படுத்தக் கூடாதெனவும் அவர்களை விடுவிக்கும் படி சர்வதேசமே வேண்டி நின்ற போதும் அம்மக்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும,; அவர்கள் மீது மிக மிக அக்கறை காட்டவேண்டிய இவர்கள் மௌனம் சாதித்தனர். திரு. சம்பந்தன் அவர்கள் தமிழரசுக்கட்சி தலைவராகவோ அன்றேல் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைவராகவோ இருந்தும், வடகிழக்கு மாகாண தமிழ்மக்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் தார்மீக தன்மையை இழந்து விட்டார். கடைசி நேரத்தில் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பிற்கு வாக்களிக்கும் படி தப்பாக வழிகாட்டியவர்கள் தமது செயற்பாட்டை நியாயப்படுத்துவார்களா? திரு.சம்பந்தன் அவர்கள் கூட தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பை சில ஆசனங்களை வெல்ல வைத்தமைக்காக ஊடகங்களுக்கு நன்றி தெரிவித்தார். ஆனால், இவர்கள் அனைவரினதும் ஒன்றிணைந்த முயற்சியால் 65119 வாக்குகளுக்கு மேல்; பெற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. திரு. சம்பந்தன் அவர்கள் கூறியது போல தாம் சரத் பொன் சேகாவிற்கு பெற்றுக் கொடுத்த 113873 வாக்குகளோடு ஒப்பிடுகையில் சில உண்மைகள் தெரியவருகின்றன. கடும் வேதனைக்குரிய விடயமென்னவெனில் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பிற்கு பொறுப்பற்ற முறையில் பிரச்சாரம் செய்தவர்கள் நடந்து கொண்ட முறையே. புத்தி ஜீவிகள் எனவும் பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் எனவும் சுதந்திர ஊடகவியாலாளர்கள் எனவும் கூறிக்கொண்டவர்கள் சில ஊடகவியலாளர்களுடன் இணைந்து யுத்தத்தின் இறுதிக் கட்டத்தில் திரைமறைவில் நடந்த எத்தனையோ நிகழ்வுகளை மக்களுக்கு வெளிப்படுத்தாது மறைத்துவிட்டனர். சுருங்கக் கூறின் 22 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களில் சிலர் தொடர்ச்சியாக பல ஆண்டுகள் உல்லாசப் பயணத்திலும் சிலர் தமது பராளுமன்ற பதவிக்காலத்தில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட காலத்தை இனப்பிரச்சினைகளை தெரியப்படுத்துவதாக எனக் கூறிக்கொண்டு சிலர் இந்தியாவில் காங்கிரஸ் ஆட்சியை வீழ்ச்சியுற வைப்பதில் பெரும் பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்டும,; இன்னும் சிலர் சர்வதேச சமூகத்தை விடுதலைப் புலிகளுக்கு சாதகமாக இயங்க வைக்க போதியளவு அப்பாவி மக்களின் உயிரிழப்புக்கள் ஏற்படும் வரை காலத்தையும் செலவிட்டனர். காயமுற்ற விடுதலைப் புலி போராளிகளின் மரணங்கள், இறுதிக்கட்டப் போரின் போதும், சிறுவர்களைப் போராளிகளாக பலவந்தமாக சேர்க்கப்பட்டதையும் மக்களுக்கு முற்றுமுழுதாக மறைத்து விட்டனர். முல்லைத்தீவில் குடியிருந்த ஒரு பாராளுமன்ற உறுப்பினரின் கவனத்திற்கு இவ்விடயங்கள கொண்டு வரப்பட்டபோதும் யுத்த காலத்தில் இப்பேர்பட்ட இழப்புக்கள் தவிர்க்க முடியாதென்று கூறியுள்ளார். இறுதியாக வன்னியில் அவர் நீரிறைக்கும் இயந்திரங்கள், தையல் இயந்திரங்கள் போன்றவற்றை வாக்காளர்களுக்கு வழங்கினார் என அறியப்படுகின்றது.

இலங்கைக்கு உள்ளேயும், வெளியேயும் சகல சக்திகளும் ஒன்றிணைந்து அரசியல் களத்தில் இருந்து என்னை ஓரங்கட்ட மாபெரும் முயற்சி செய்தனர் என்பதை யாரும் மறுத்திட முடியாது. பல்வேறு துறைகளிலும் உள்ள தமிழர்களின் ஒத்துழைப்பை கொண்டு திட்டமிட்டு என்னை ஏன் ஓரங்கட்ட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தனர் என்பதைத்தான் என்னால் விளங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. என்ன தீங்கு செய்தேன்?; நான் எவருக்கும் எப்போதும் எந்த தீங்கும் செய்யாது நாட்டிற்கும் நாட்டு மக்களுக்கும் அரை நூற்றாண்டு காலத்திற்கு மேலாக சேவையாற்றி வந்தேன். நான் சொல்லக் கூடாத விடயமாக இருந்தாலும,; தேர்தலில் எனக்கு ஏற்பட்ட தோல்வி ஒரு தேசிய இழப்பு மட்டுமன்றி, இதற்கு பொறுப்பானவர்களும்; விரைவில் முழுநாடும் மக்களும் உணர்வதோடு மட்டுமன்றி தமிழ் மக்கள் கைவிடப்பட்ட அநாதைகள் என்பதையும் உணர்வார்கள். எனது அறிவுரைகளுக்கு தமிழ்மக்கள் செவிசாய்த்திருந்தால் பல பிரச்சனைகள் தீர்க்கப்பட்டிருக்கும் சில சுயநலமிக்க தலைவர்கள் என் அறிவுரைகளுக்கு செவிசாய்க்கவோ, அதற்கேற்ப செயற்படவோ விரும்பவில்லை. மாறாக ஒரு மனிதனின் பொறுமையின் எல்லைக்கப்பால் சென்று விமர்சனங்களையும், வீண்பழிகளையும் என் மீது வாரி இறைத்தனர். எம் நாட்டில் அரசியல் விரோதிகளை அவமதிக்கும் ‘துரோகி’ என்ற சிறப்புப்பட்டத்தையும் தந்து மகிழ்ந்தனர்.

இனப்பிரச்சினைத் தீர்விற்கு இந்திய அரசியல் முறைக்கொத்த ஒரு தீர்வை முதன்முதலாக முன்மொழிந்ததும் முன்வைத்ததும் நானே. 2002ம் ஆண்டு ஜனாதிபதி தேர்தல் காலத்தில் ஜனாதிபதி வேட்பாளர்களிடம் குறிப்பாக மிகமுக்கியமான இரு வேட்பாளர்களிடம,; தேர்தல் பிரசாரத்தின் போது இனப்பிரச்சினையை முன்வைக்காது தேர்தல் முடிந்த பி;;ன்னர் எல்லா வேட்பாளர்களும் இணைந்து இனப்பிரச்சினைகளுக்கு முடிவெடுக்கலாம் என ஆலோசனை வழங்கியிருந்தேன். பலராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படக்கூடியதான இந்திய அரசியல் முறையை நான் முன்வைத்தேன். இது சம்பந்தமாக மேன்மை தங்கிய மகிந்த ராஜபக்~ அவர்கள் பிரதமராக இருந்தபோதும் ஜனாதிபதியாக தெரிவுசெய்யப்பட்ட பின்னரும் இது பற்றி பேசியுள்ளேன். அதுமட்டுமன்றி பலமட்டங்களிலும் உள்ள பலருடனும் இது பற்றி பேசினேன். நான் தொடர்பு கொண்டவர்களுள் பிரதம மந்திரி,; அமைச்சர்கள், கட்சித்தலைவர்கள், எதிர்க்கட்சித்தலைவர்கள், சமயப்பெரியவர்கள், வணக்கத்திற்குரிய ஆண்டகைகள், மகா நாயக்கர்கள், பல்வேறு இனப்பிரமுகர்கள் போன்ற பலரும் அடங்குவர். என் ஆலோசனைக்கு எவ்வித எதிர்ப்பும் நான் எதிர்கொள்ளவில்லை. இந்திய அரசின் முறையை நான் முன்வைத்தமைக்கு முதற்காரணம் ‘சம~;டி’ ‘ஒற்றை ஆட்சி’ ஆகிய சொற் பிரயோகங்களை விரும்பாதவர்களை திருப்திப்படுத்தும.; இரண்டாவதாக பாக்கு நீரினைக்கு அப்பால் உள்ள 80000000 தமிழர்களை அமைதிப்படுத்தும். இன்னும் பலவற்றில் மூன்றாவதாக அன்று இந்தியாவில் அமைந்திருந்த இந்த அமைப்பு முறையாகும்.

பெரும்பான்மை இந்துக்களைக் கொண்ட மிகப் பெரிய ஐனநாயக நாடான இந்தியாவில் அயல் நாடுகளான இஸ்லாமிய நாடுகளுடன் முரண்பாடு இருந்த போதும் மிக மதிக்கப்படுகின்ற ஓர் இஸ்லாமியர் அந்நாட்டின் ஐனாதிபதியாக விளங்கினார். இந்தியாவின் மக்கள் தொகையில் சீக்கியமக்கள் 2வீதமாக இருந்தும் சீக்கியர்களில் சிலர் காலிஸ்தான் நாட்டுப் பிரிவினையை கோரியிருந்தும் இன்று பிரதமராக இருப்பவர் மக்களால் பெரிதும் மதிக்கப்படுகின்ற ஒரு சீக்கியராவார். தவிரவும் தமிழர்இ இஸ்லாமியர் சிங்களவர் எமது மதங்களான பௌத்தமும் இந்து மதமும் எமது கலாச்சாரம,; பண்பாடு அத்தனையும் இந்தியாவில் இருந்து இங்கு வந்தவையே. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நாட்டுப் பிரிவினையை ஒருபோதும் இந்தியா அனுமதிக்காது. இன்னும் ஒரு முக்கிய விடயம் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் பிரிவினை கோரிய தமிழ் நாட்டில் அக் கோ~ம் நிறுத்தப்பட்டு இன்று பிரிவினை பற்றி பேசுவதை ஒட்டு மொத்தமாக எல்லோரும் நிறுத்தி விட்டனர். ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன் நம்நாட்டின் சூழ்நிலைக்கேற்ப சில மாற்றங்களோடு இந்திய முறையிலான அரசியலமைப்பை பல இன மக்களும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாயிருந்தது. ஆனால், இலங்கை தமிழரசுக்கட்சி மட்டும் பொறுப்பேற்று விடுதலைப்புலிகளுடன் பேசியோ அல்லது அவர்களை இணங்கவோ வைத்திருந்தால் அந்தத்தீர்வை ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய பொன்னான வாய்ப்பு கிட்டியிருக்கும். இலங்கை தமிழரசுக்கட்சியும் தமிழ்தேசியகூட்டமைப்பும் விடுதலைப்புலிகளின் முகவர்களாக செயற்பட்டும் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. பல சந்தர்ப்பங்களை இழந்தபின் பல்லாயிரக்கணக்கான அப்பாவி மக்கள் கொல்லப்பட்டும் கோடிக்கணக்கில் சொத்துக்களும் அழிக்கப்பட்ட பின்பு இந்திய அமைப்பு முறைபற்றி பேசுகிறார் திரு. சம்பந்தன் அவர்கள், அதுவும் கூட அரை மனதாக. தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு எனது ஆலோசனையை எற்றிருந்தால் எமது மக்களின் பல்வேறு இழப்புக்களை தவிர்த்திருக்கலாம். இதுவரை காலமாக மௌனமாக இருந்துவிட்டு, ஐனவரி மாதம் 20ம் திகதி கல்முனையில் nஐனரல் பொன்சேகாவை ஐனாதிபதி தேர்தலில் ஆதரிக்கும் கூட்டத்தில் இவ் ஆலோசனை முதற்தடவையாக முன்வைத்தது. இத்திட்டம் என்னாலேயே முன்வைக்கப்பட்டதென்றோ அத்திட்டத்திற்கு எனது ஆதரவு உண்டென்றோ கூறவில்லை. மீண்டும் ஏப்ரல் 20ம் திகதி ஒரு தேசிய பத்திரிகை முன் பக்க செய்தியில் தாம் இந்திய முறையை ஆதரிக்கத் தயாரென திரு. சம்பந்தன் அவர்கள் கூறியதாக செய்தி வெளிவந்தது. இச்சந்தர்ப்பத்தில் கூட இத்திட்டம் என்னால் முன்வைக்கப்பட்டதென்றோ அல்லது இத்திட்டத்திற்கு எனது ஆதரவும் உண்டென்றோ அப்பத்திரிகையோ அல்லது சம்பந்தனோ வெளிப்படுத்தவில்லை. ஐனாதிபதியால் ஏற்கனவே இத்திட்டம் வெளிப்பட்டதென மட்டும் திரு.சம்பந்தன் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

திரு. சம்பந்தன் அவர்களின் இத்தகைய விபரீதப் போக்கே தமிழ்மக்கள் இந்நிலைக்கு தள்ளப்பட்டமைக்கு காரணமாகும். இது என்னுடைய திட்டமென முழு உலகமும் அறிந்திருந்தது. இது சம்பந்தமாக ஐனாதிபதி அவர்கள் எதுவித கருத்தும் கூறியதாக நான் அறியவில்லை. அவ்வாறுதான் ஐனாதிபதி அவர்கள் கூறியிருந்தாலும் கூட ஐனாதிபதி தேர்தல் காலத்தில் நான் அவரைக் கேட்டுக் கொண்டதன் நிமித்தமாகவே இருந்திருக்கும். ஐனாதிபதித் தேர்தலின் பின்பே ஐனாதிபதி இதை கூறினார் என்பது திரு சம்பந்தன் அவர்களின் நிலைப்பாடு. திரு. சம்பந்தன் அவர்களின் சுயநலப்போக்கிற்கு இது ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும். என்னைப் பொறுத்தவரையில் திரு. சம்பந்தன் மூலமாகவோ வேறு எவர் மூலமாகவோ சிறுபான்மையினருக்கு ஏற்புடைய ஓர் தீர்வைக் காண்பதே பிரதானமானது. புத்தி ஐPவிகள், சுதந்திர எழுத்தாளர்கள், பல்கலைக்கழக மாணவர்கள், அச்சு ஊடகவியலாளர்கள் என்மீது வெறுப்புக் கொண்டுள்ளார்களா? அப்படி இருப்பின் அதற்குரிய காரணம் என்ன? நடைபெறும் எதற்கும் தனக்கே புகழ் கிட்ட வேண்டும் என சம்பந்தன் அவர்களும், பத்திரிகைகள் ஏதேனும், தாம் விரும்பும் எவருக்கேனும் புகழ்தேட வேண்டும் என்றும் எண்ணலாம். எனக்கு வேண்டியதெல்லாம் எமது மக்களின் பிரச்சினைக்கு ஓர் தீர்வும், துரோகி என எனக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள கௌரவ பட்டம் நீக்கப்பட்டு நிம்மதியாக இறக்க வேண்டும் என்பதே.

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பை ஆதரிப்பதே தமிழ் மக்களுக்கு சிறந்த வழி எனக் கூறியவர்கள் தமது கூற்றை வாபஸ் பெற வேண்டும். சிறந்ததோர் தீர்வை அடைவதற்குப் பதிலாக இத்தகைய சம்பவங்கள் இன்னும் குழப்பத்தை எற்படுத்தும். எவருக்கேனும் என் மீது வெறுப்பு இருப்பின் எனது அரை நூற்றாண்டு கால அரசியலுடன் தமது குரோத மனப்பான்மையை கலக்க விடக் கூடாது. நான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு 2006 மே 25ம் திகதி வெளியாகிய ஆங்கில தினசரியாகிய டெய்லி நியூஸ் பத்திரிகையின் ஆசிரியத் தலையங்கத்தில் பின்வருமாறு குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. இந் நாட்டில் இன்றுள்ள மிகச்சிறிய அளவிலுள்ள ஐனநாயக தமிழ் அரசியல் வாதிகளில் தமிழர் விடுதலைக்கூட்டணித் தலைவர் அவர்களும் ஒருவராவர். எனையோர் கொல்லப்பட்டும், விலைக்கு வாங்கப்பட்டு விடுதலைப் புலிகளால், மௌனிகளாக்கப்பட்டுள்ளனர். வீரசிங்கம் ஆனந்தசங்கரி அவர்கள் மக்களைக் கொல்வதில்லை, எவருக்கும் தீங்கு விளைவிப்பதில்லை. எவரையும் கொலை செய்யவோ வெறுப்படையவோ தூண்டுவதில்;லை. அவர் பிள்ளைகளைக் கடத்தி ஆயுத பாணிகள் ஆக்குவதில்லை. தம் மக்கள் மீது வரி வசூலிப்பதும் இல்லை. அவர் இன்று ஈடுபட்டுள்ள பணி ஐனநாயக முறையில் நாடு எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வுகான சிரமப்பட்டு உழைப்பதே. அவரின் கனவெல்லாம் கிளிநொச்சி பாடசாலை மாணவர்களுடனும் கிராமவாசிகளுடனும் சுதந்திரமாக நடந்துதிரியவே. யாராவது பல்கலைக்கழக மாணவர்களை அல்லது புத்திஐPவிகளை அல்லது அரசியல் ஆய்வாளர்களை அல்லது சுதந்திரமாக எழுதுவோரை பத்திரிகையாளர்களை எவரையேனும் புண்படுத்தியுள்ளேனா என்று பார்ப்பதற்காக இத் தலையங்கத்தை பல தடவைகள் படித்துப் பார்த்தேன். இவர்கள் தமது எழுத்து மூலமும், பேச்சு மூலமும், பிரச்சார மூலமும் 56 ஆண்டுகளுக்கு மேல் தீவிரமாக அரசியலில் ஈடுபட்ட என்னைத் தோற்கடிக்க வடகிழக்கே உள்ள தமிழ்மக்களை ஏன் ஈடுபடுத்தினார்கள்?; கிளிநொச்சி தொகுதியில் முதன் முறையாக 1960ம் ஆண்டும,; அதைத் தொடர்ந்து நடந்த பாராளுமன்ற, உள்ளுராட்சி மன்ற தேர்தல்கள் அத்தனையிலும் போட்டிபோட்டுள்ளேன். கிளிநொச்சி (கரைச்சி) கிராம சபையின் தலைவராக 1965ம் ஆண்டும் கிளிநொச்சி தொகுதி பாராளுமன்ற உறுப்பினராக 1970ம் ஆண்டும,; 1977ம் ஆண்டும் தெரிவு செய்யப்பட்டேன். பாராளுமன்றத்தின் கால எல்லையை பொதுசன வாக்கெடுப்பு மூலம் மேலும் ஆறு ஆண்டுகள் நீடிக்க அரசு எடுத்த முயற்சியை எதிர்த்து திரு. சம்பந்தன் உட்பட பதினாறு பேர் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் பதவிகளைத் துறந்தோம்.

“ஐனநாயக குரலுக்கு செவிசாயுங்கள்” என்ற தலைப்புடன் அப்பத்திரிகையின் ஆசிரியர் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றார். “ஐனநாயக வாதியாகிய தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணித் தலைவர் திரு. வீரசிங்கம் ஆனந்தசங்கரி மீண்டும் ஓர் கடிதம் வரைந்துள்ளார். இத்தடவை தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் கலாநிதி கலைஞர் மு.கருணாநிதி அவர்களை இலங்கையின் இனப்பிரச்சினைத் தீர்வுக்கு இந்திய முறையிலான அதிகாரப் பகிர்வை இலங்கை அமுல்படுத்த அவரின் ஆதரவை கோரியுள்ளார். கட்சிகளின் ஒத்துழைப்போடு இனப்பிரச்pசனைக்கு ஓர் தீர்வுக்கான முயற்சிக்கும் ஐனாதிபதி அவர்களுக்கும் உதவ முயற்சிக்கின்றார்”;.

இலங்கை சுதந்திரம் அடைந்து 2002ம் ஆண்டு மாசி 4ம் திகதி 59வது சுதந்திரதினத்தைக் கொண்டாடிய விழாவில் ஐனாதிபதியாக தெரிவானதன் பின் முதல் அவர் தடவையாக அவ்விழாவில் கலந்து கொண்டார். அவர் தன் உரையில் கூறியதாவது “தமிழ் இஸ்லாமிய மக்களின் உயிர்களையும் உடைமைகளையும் பாதுகாக்க வேண்டிய கடமையோடு அவர்களின் எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு புனிதமான எதிர்காலத்தை அமைத்துக் கொடுக்க வேண்டும். நான் மொராகாகந்த மகா சமுத்திர அங்குரார்ப்பண விழாவில் கூறியதை மீண்டும் வற்புறுத்துகின்றேன். அது என்னவெனில் பயங்கரவாதத்தை ஒழிக்க மிகச்சிறந்த ஆயுதம் அப்பாவி தமிழ்மக்களுக்கு நியாயம் வழங்குவதே, அதற்கு தென்னிலங்கையில் வாழும் சிங்கள மக்கள் தயாராக உள்ளனர். இரத்தவெறி பிடித்த புலிகளின் கோரிக்கைக்கு இணங்க நாம் தயாராக இல்லை. ஆனால், நியாயமாகவும் நேர்மையாகவும் செயற்படுவதாக இருப்பின் குறைந்த பட்சம் திரு. ஆனந்தசங்கரிஇ டக்ளஸ் தேவானந்தா போன்றவர்களின் கோரிக்கைக்கு இணங்கியாக வேண்டும்”;. ரூபவாகினியிலும் வேறு தொலைக்காட்சிகளிலும் இவ் உரை ஒளிபரப்பப்பட்டது.

மேலும், ஆசிரியர் தலையங்கத்தின் பகுதிகள் சுயவிளக்கம் அளிக்கின்றன. இலங்கை தமிழரசுக்கட்சி – தமிழ்தேசியக் கூட்டமைப்பு இந்த வேளையில் விடுதலைப்புலிகள் தான் தமிழ் மக்களின் ஏகப்பிரதிநிதிகள் என்று கூறி அவர்களின் முகவர்களாக செயற்பட்டனர். திருவாளர் இரா. சம்பந்தன், மாவை சேனாதிராஐh, சுரேஸ் பிரேமச்சந்திரன் ஆகியோர் அந்த நேரத்தில் உரிய நடவடிக்கை எடுத்திருப்பார்களேயானால் பல்லாயிரக்கனக்கான உயிர்களோடு பலகோடி பெறுமதியான மக்கள் சொத்தும் பொதுச் சொத்தும் காப்பாற்றப்பட்டிருக்கும். இலங்கை தமிழரசுக் கட்சியும் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பும் தமிழ்மக்களைக் காப்பாற்ற தவறியனவே அன்றி நானல்ல. அப்படியானால் இந்த புத்திஐPவிகளும், அரசியல் ஆய்வாளர்களும,; சுதந்திரமாக எழுதுவோரும், தமிழ்ப்பத்திரிகையின் ஒரு பகுதியினரும் தமிழ் மக்கள,; தமிழ் தேசியக்கூட்டமைப்பிற்கு வாக்களிப்பதே ஒரே வழி என, எந்த அடிப்படையில் மக்களை வழி நடத்தினர். கனடாவில் இருந்து செயற்படும் ஓர் பிரபல்யமான ஆங்கில எழுத்தாளருடைய ஆங்கில கட்டுரையை தமிழில் மொழிபெயர்த்து தேர்தல் தினத்திற்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு அதாவது ஏப்ரல் 5ம் திகதி ஒரு தமிழ் தினசரி வெளியிட்டிருந்தது. அவர்கள் கொடுத்திருந்த தலையங்கம் வடகிழக்கில் வாழும் தமிழ் மக்களுக்கு தமிழ் தேசியக்கூட்டமைப்பை ஆதரிப்பதே ஒரே வழ,p என ஆலோசனை வழங்கியிருந்தது. இத்தினசரி திட்டமிட்டு என்னைத் தோற்கடிக்கும் நோக்கத்தோடு இவ்வாறு பிரசுரித்தமை பச்சைத் துரோகமான செயலாகும். இது ஏன் நடந்தது? எப்படி நடந்தது? ஓர் தனி மனிதனை வேட்டையாட எடுக்கப்பட்ட முயற்சியின் பின்னணி யார்;? அவர்கள் எதற்காக இதைச் செய்தார்கள் என்பது பெரும் புதிராக உள்ளமையால் விசாரிக்கப்பட வேண்டிய விடயமாகும். கடந்தசில வருடங்களாக அடிக்கடி பல கொடூரமான சம்பவங்கள் நடந்துள்ளன. அப்போதேல்லாம் நான் உட்பட மிகச்சிறிய எண்ணிக்கையினரைத் தவிர மற்றனைவரும் மௌனம் சாதித்தனர். இத்தனை சக்திகளும் ஒன்றிணைந்து குறைந்த பட்சம் ஒரு சம்பவத்தையேனும் கண்டித்திருந்தால் பல ஆயிரக்கணக்கான உயிர்களையும் பல கோடி பெறுமதியான சொத்துக்களையும் காப்பாற்றியிருக்க முடியும். எல்லா சக்திகளும் ஒன்று சேர்ந்து தமிழருக்கு ஒரு விரோதியை அடையாளம் கண்டுள்ளனர். அது நானே. எல்லா நேரமும் மக்களை ஏமாற்றமுடியாது. விரைவில் ஒரு நாள் இந்த அனர்த்தங்களுக்கு பொறுப்பானவர்கள் தமது செயலுக்காக பெரும் இழப்புக்களை சந்திக்கவேண்டி வரும்;.

குடத்தனை என்ற ஊரில் மண் அள்ளச் சென்ற ஒரு பல்கலைக்கழக மாணவன் உழவு இயந்திரத்துடன் தீயிட்டுக் கொலை செய்யப்பட்டான். அப்போது ஆட்சேபித்தவன் நானே. பல்கலைக்கழக துணைவேந்தராக பேராசிரியர் ரட்ணஐPவன் கூல் இன் நியமனம் ஆட்சேபிக்கப்பட்டபோது அதையும் எதிர்த்தவன் நானே. இதுபோன்ற பல்வேறு சம்பவங்களில் நான் சம்பந்தப்பட்டுள்ளேன். சம்பந்தப்பட்ட ஆசிரியர் தலையங்கத்தில் நான் முதலமைச்சர் கருணாநிதிக்கு எழுதிய கடிதத்தில் இந்திய முறையிலான ஒரு தீர்விற்கு இலங்கை அரசிற்கு வழங்கிய ஆலோசனைக்கு பெரும் வரவேற்பு உண்டு என குறிப்பிட்டுள்ளார். ஆசிரியர் தன் முடிவுரையில் குறிப்பிடுவதாவது “தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணித் தலைவர் திரு. ஆனந்தசங்கரி, இந்திய அரசியல்வாதிக்கு பெரும் பொறுப்புணர்வோடு எழுதியுள்ளாரென நாம் கருதுகின்றோம். ஏனெனில், அந்த ஜனநாயகத் தலைவருக்கு தென்னலங்கையிலுள்ள ஜே.வி.பி., ஜாதிக ஹெல உறுமய, முஸ்லிம் காங்கிரஸ் போன்ற பல்வேறு கட்சிகளுடனும் நெருங்கிய உறவுண்டு.


சம்பந்தப்பட்ட ஆசிரியர் என்மீது பெரும் நம்பிக்கை கொண்டுள்ளார் போல் தோன்றுகின்றது. ஆனால,; என்னைப் பொறுத்தவரையில் எத்தகைய இன்னல்கள் ஏற்பட்டிருந்தபோதும,; எனது கடமையை எனது நாட்டிற்கும,; இந்த நாட்டு மக்களுக்கும் அர்ப்பணிப்புடனும் அக்கறையுடனும் செய்துள்ளேன். என்மீது அதிகம் நட்பு பாராட்டாத இன்னுமொரு தமிழ் தினசரி 2009ம் ஆண்டு நவம்பர் 3ம் திகதி தனது தலையங்கத்தில் என்னைப் பாராட்டி உள்ளது. இன்று நான் எடுத்துள்ள நிலைப்பாட்டிற்கும,; விடுதலைப்புலிகள் தோற்கடிக்கப்படுவதற்கு பல மாதங்களுக்கு முன்பு நான் எடுத்துள்ள நிலைப்பாட்டிற்கும் பேதங்கள் இல்லை. தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு வௌ;வேறு நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டிருந்தபோதும் நான் மட்டும் இனப்பிரச்சினைத் தீர்வுக்கு இந்திய முறையிலான தீர்வே சிறந்ததென தொடர்ந்தும் கூறிவருகிறேன் என அப்பத்திரிக்கை குறிப்பிட்டிருந்தது.

பெரும்பான்மை மக்களை முறைப்படி உரிய உத்தரவாதங்களுடன் அணுகி அவர்களுக்கு ஏதும் ஐயமிருப்பின் அவ் ஐயத்தைப் போக்கக்கூடியதும் அவர்கள் ஏற்கக் கூடியதுமான இந்திய அரசியல் அமைப்பை ஏற்கவைக்குமாறு திரு. சம்பந்தன் அவர்களுக்கு ஆலோசனை கூற விரும்புகிறேன்.

வீ. ஆனந்தசங்கரி,
தலைவர்,
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி