எனது கவலையெல்லாம் துன்பப்படும் மக்களை பற்றியதே.

14.06.2008
கௌரவ டக்ளஸ் தேவானந்தா பா.உ
சமூக சேவைகள் அமைச்சர்

அன்புள்ள தம்பி!

எனது கவலையெல்லாம் துன்பப்படும் மக்களை பற்றியதே.

வட மாகாண நிர்வாகத்துக்கு பொறுப்பாக விசேட செயலணி குழுவுக்கு நீங்கள் நியமிக்கப்பட்டதை ஆட்சேபித்து நான் ஜனாதிபதி அவர்களுக்கு அனுப்பிய கடிதத்துக்கு பதில் தந்தமைக்கு நன்றி.

நீங்கள் தனியாக ஊர்காவற்துறை தொகுதிக்கு நியமிக்கப்பட்டிருந்தாலும் அதையும் நான் ஆட்சேபித்திருப்பேன். ஆனால் 14 தேர்தல் தொகுதிகளையுடைய 5 மாவட்டங்களை கொண்ட வட மாகாணத்தை முழுமையாக உங்களிடம் கையளிக்கும்போது அதை நான் எப்படி பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியும்? நீங்களாக முன்வந்து அப்பொறுப்பை ஏற்க மறுத்திருக்க வேண்டாமா? எனக்கு உங்கள்மீது எத்தகைய தனிப்பட்ட எதிர்ப்பும் கிடையாது என்பதை உறுதியாக நம்பவும். கால் நூற்றாஷ்டுக்கு மேல் சொல்ல முடியாத துன்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் மக்கள் பற்றியதே எனது கவலையாகும். திடீரென நான் உங்கள் மீது வெறுப்புணர்வை காட்டவில்லை. 9 தீவுகளைக் கொண்ட ஊர்காவற்துறை தொகுதியை நீங்கள் பொறுப்பெடுத்து ஏற்கனவே புலிகளால் பல துன்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் மக்களுக்கு நீங்கள் தொந்தரவு கொடுத்த காலத்திலிருந்தே அக் கசப்புணர்வு என்னிடம் இருந்து வருகிறது. நீங்கள் ஊர்காவற்துறை தொகுதியை பொறுப்பேற்றபோது ஊர்காவற்துறை மக்கள் எவ்வித பயனும் அடையவில்லை. அதற்கு முரணாக மிக கஷ்டமான சூழ்நிலையில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த மக்களுக்கு மேலும் மிரட்டலையும், பீதியையும் ஏற்படுத்தி அம் மக்களின் ஜனநாயக உரிமை உட்பட சகல உரிமைகளையும் பறித்தமை அதிகரித்துக் கொண்டே சென்றது.

அக்டோபர் 2000 ஆண்டு தொடக்கம் ஜனவரி 2004 ஆண்டு வரை நாம் இருவரும் ஏககாலததில் பாராளுமன்றத்தில் அங்கத்துவம் வகித்தவேளை நான் என்றாவது உங்களை பார்த்து புன்னகைத்தது உண்டா? ஏனெனில் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்து அமைச்சர் பதவியையும் அனுபவித்து கொண்டும் துன்பப்படும் மக்கள் மீது நீங்கள் காட்டிய மனப்பான்மையில் எதுவித மாற்றமு ஏற்படவில்லை. தற்போதைய மான்புமிக ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷ அவர்களிடமும் முன்னாள் ஜனாதிபதி திருமதி சந்திரிகா குமாரதுங்கா அவர்களிடமும் பலமுறை உங்களைப் பற்றி முறையிட்டமையை அவர்களிடமே கேட்டு அறிந்து கொள்ளலாம்.

தென்னாபிரிக்க விஜயம் நான் கேட்டுப் பெற்றுக்கொண்டதல்ல. ஜனாதிபதியின் வேண்டுகோளை என்னால் நிராகரிக்க முடியவில்லை. விடுதலைப்புலிகள் வன்முறையை கைவிடும்வரை நான் அவர்களை சும்மா விடமாட்டேன் என்பது ரகசியமான விடயமல்ல. நம் அனைவருக்கும் அவமானத்தை ஏற்படுத்தும் வகையில் விடுதலைப்புலிகள் வேண்டுமென்றே நாட்டுக்கு அபகீர்த்தியை ஏற்படுத்துவதில் இருந்து நாட்டை காப்பாற்ற வேண்டிய புனிதமான கடமை எனக்குண்டு. தென்னாபிரிக்காவில் ஒரு இளம் பெண்மணி நம் அனைவரையும் அவமதிக்கக்கூடிய வகையில் பொறுப்பற்ற முறையில் இலங்கை இராணுவத்தினர் மீது அபாண்டமான பல்வேறு குற்றச்சாட்டுக்களை சுமத்தியது ஞாபகமிருக்கா. இனப்பிரச்சினை சம்பந்தமாக எனது நிலைப்பாடு பற்றி உலகம் அறிந்ததே. ஆனால் நீங்கள் அமைச்சரவையில் அங்கத்துவம் வகிக்கும் உங்களுக்க கூட்டுப் பொறுப்புண்டு என்பதை மறந்து அரசால் நியமிக்கப்பட்ட சர்வகட்சி பிரதிநிதிகள் குழுவினுடைய தீர்வை மக்கள் ஆவலுடன் எதிர்ப்பார்த்திருக்கின்ற வேளை உங்களது தீர்வுத் திட்டத்தை முன்னெடுக்க முயற்சித்துள்ளீர்கள். உங்களை அவமானப்படுத்தி உம்மீது சேறுபூச நான் என்றும் நினைத்ததில்லை. தூரதிஷ்டவசமாக எனது அபிப்பிராயப்படி நீங்கள் உங்களது போக்கை மாற்றிக் கொள்ளவில்லை. உங்களை விசேட செயலணிக்கு தலைவராக நியமித்தது எனக்கு வருத்தத்தை தரவில்லை. எனது ஆதஙகங்கள் அத்தனையும் இரண்டரை தசாப்தத்துக்கு மேலாக மீட்சி பெற வழியின்றி தொடர்ந்து துன்பப்படும் மக்கள் பற்றியதே. உங்களது நியமனத்தை மந்திரிசபை அனுமதித்திருக்கிறது என்றால் அவர்களுக்கு உங்களுடைய கடந்த காலத்தை பற்றியும், தற்போதைய நிலைமை பற்றியும் தெரியாது போனது கவலைகுரியதாகும். உங்களது நியமனம் பற்றி தெரிவித்து மக்களுக்கு சேவை செய்வதற்காக என்னையும் வருமாறு அழைப்பு விடுத்ததாக கூறியது மிகப் பெரிய வேடிக்கையானது. ஏனென்றால் நீங்கள் அமைச்சராக இருந்தவேளை நீங்கள் என்னை நடத்திய முறையை நான் என்றும் மறக்கவில்லை.

எனது கடிதத்தில் நான் கூறிய அத்தனையும் உண்மையானதே அன்றி என்னால் உருவாக்கப்பட்டதில்லை. நீங்கள் குற்றம் சுமத்துவது போல் நான் குறிப்பிட்ட கடிதங்களில் எதுவித மாற்றத்தையும் செய்யவில்லை. ஆகையினாலேயே குறிப்பிடப்பட்ட அக் கடிதங்களின் முழு பிரதிகளையும் அக் கடிதத்துடன் இணைத்திருந்தேன். கடிதங்களில் குறிப்பிடப்பட்ட அத்தனை விடயங்களும் பத்து வருடம் அல்லது பத்து நாட்களுக்கு முந்தியiவாயக இருந்தாலும் சரி உங்களது அரசியல் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட கரும் புள்ளிகளை நீக்க நீங்கள் எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை என்பதே. விடுதலைப்புலிகளின் கெடுபிடியில் இருந்து எமது மக்கள் விடுவிக்கப்பட வேண்டும் என்பதை நான் ஒத்துக் கொள்கிறேன். ஆனால் அவர்கள் மேலும் கடந்த காலத்தைப் போல வேறு கெடுபிடியாளர்களிடம் சிக்கக்கூடாது என்பதே எனது விருப்பமாகும். எனக்கு வேண்டியதெல்லாம் நாடு இயல்பு வாழ்க்கைக்குத் திரும்பி மக்கள் ஜனநாயக வாழ்க்கைக்கு திரும்ப வேண்டும் என்பதே. அதற்கு நான் உங்களது உதவியை நாடுகிறேன். பதவிக்காகவும், பிரபலமடைவதற்காகவும் நீங்கள் அரசியலில் ஈடுபாடு கொண்டிருக்கவில்லை என்று கூறுவதை நான் நிராகரிக்கின்றேன். ஏனெனில் உங்கள் 13 வேட்பாளர்களும் மொத்தமாக சுமார் 8600 வாக்குககளை பெற்று 9 பாராளுமன்ற ஆசனங்களை பெற்றதை நானறிவேன். நீங்கள் கூறுவது போல உண்மையிலேயே தமிழினத்துக்கு சேவை செய்வதாக இருந்தால் தயது செய்து எமது தலைவர்கள் செய்த தியாகங்களை ஈ.பி.டி.பி உட்பட பல்வேறு இயக்கங்களின் இளைஞர்கள் செய்த தியாகங்களை விடுதலைப் புலிகளின் வன்முறையில் உயிரிழந்த பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழ், சிங்கள, முஸ்லீம் மக்களின் உயிரிழப்புக்களையும் பலகோடி பெறுமதியான சொத்து இழப்புக்களையும் கணக்கிலெடுத்துக் கொண்டு அனைவருக்கும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய ஒரு தீர்வுத் திட்டம் வெளிப்படும் வரை பொறுத்திருக்கவும். அந்த நேரத்தில் நீங்கள் கூறுவது போல் உமது சமூகத்துக்கு சேவை செய்வதை பற்றி யோசிக்கின்றேன். இன்றைய நிலைமையின்படி நீங்கள் உங்கள் சமூகத்துக்கு சேவை செய்ய போவதில்லை. அதற்குப் பதிலாக அச் சமூகத்தை அழிக்கப் போகிறீர். விடுதலைப் புலிகளின் முகவர்களாக 2004 ம் ஆண்டு தேர்தலில் போட்டியிட்ட தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பினரை 2001ம் ஆண்டு மூன்று கட்சிகள் சேர்ந்து கூட்டாக போட்டியிட்ட தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பையும்; தயவு செய்து விசமத்தனமாக ஒப்பிட்டு பேச வேண்டாம். இவ்வாறு விசமத்தனமாக சில விடயங்களை திரித்து நீங்கள் கூறுவதால்தான் நான் உங்களை தூர வைத்து பழகுவதற்கு முக்கிய காரணம் அதுவேயாகும். தமிழ் மக்களின் ஏகபிரதிநிதிகள் தாங்கள்தான் என புலிகள் உரிமை கொண்டாடும் போது அந்தக் கூற்றை முதலில் எதிர்த்தவன் நானே.

எனது ஆலோசனைகள் தேவையெனில் இக் கடிதத்தை அவ்வாறு நீங்கள் கொள்ளலாம். ஆனால் எனது ஒத்துழைப்பு உங்கள் தேவைப்படுமானால் அரசியலில் இருந்து ஒதுங்குவதன் மூலமே அந்த ஒத்துழைப்பை தரலாம் என நான் கருதுகிறேன். தற்போதைய சூழ்நிலையை நன்கு அலசி ஆராய்ந்தபடியினால் அதைவிட வேறு வழி எனக்குத் தெரியவில்லை. மன்னிக்க வேண்டும் தம்பி. இவ்வாறுதான் என்னால் கூற முடியும்

நன்றிஅன்புடன்

வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர் – த.வி.கூ

MY WORRY IS ABOUT THE PEOPLE WHO SUFFER

14.06.2008
Hon. Douglas Devananda, M.P,
Minister of Social Services & Social Welfare,
Secretary General – EPDP.
Colombo – 05.

My Dear Thamby,

MY WORRY IS ABOUT THE PEOPLE WHO SUFFER

Thank you for responding to my letter addressed to His Excellency the President, protesting against your appointment as Head of the Special Task Force for the administration of the Northern Province. Even if you had been appointed as Head of the Special Task Force to administer the Kayts Electorate I would have opposed it. But when the entire Northern Province is handed over to you along with five Administrative Districts comprised of fourteen Electorates how can I keep quite? Don’t you think that you on your own should have declined to accept it. Please be assured that I do not have anything personal against you. All my worry is about the people who had been undergoing untold hardships for more than quarter of a century. I have not turned bitter towards you all of a sudden. The bitterness had been there from the time you took control of the Kayts Electorate with its nine Islands and stated harassing the poor people who have had bellyful, by that time, from the LTTE. Your taking control of the Kayts Electorate did not in any way bring relief to the people there. Contrary to that, apart from their poor living conditions, threats, intimidations, deprivation of all their rights, the democratic rights in particular, were on the increase.

Both of us were in Parliament from October, 2000 till January, 2004. Did I ever look at you or smile at you? Why? Because even after enjoying power as Member of Parliament and as a Minister, you did not change your attitude towards the suffering masses. I had been complaining about you to both the Present President His Excellency Mahinda Rajapakse and his predecessor in office Her Excellency Chandrika Bandaranaike Kumaratunge, a number of times. You can still verify that.

The trip to South Africa was one that I never asked for. I did not want to displease the President. The fact that I will never spare the LTTE till they give up violence is no secret. I had a sacred duty to save the country from the LTTE’s false propaganda deliberately done to bring discredit to all of us. Don’t you remember how a young lady irresponsibly accused the Sri Lankan Forces of various charges. On the ethnic issue my views are well known all over the world. But you, unmindful of the collective responsibility you had as a Minister, tried to promote your solution although there was an All Party Representatives Committee appointed by the President working on it and the minorities were anxiously awaiting the outcome.

I never intended to slander you, nor to sling mud on you. Unfortunately in my opinion you have not changed your ways. My discontentment is not due to your appointment as the Chairman of the Special Task Force. It is about the unfortunate people who are suffering for well over two and a half decades without any hopes of salvation. If the Cabinet had approved your appointment it is a pity that most of its members do not know about your past and the present. If you had informed me of your appointment with a view to invite me to join you to serve the people I would have taken it as the biggest joke because as a Minister I know how you treated me.

All what I have mentioned in my letter are true and not fabricated. All letters referred to were not modified as you accuse me. This is exactly why I sent copies of the original as annexures. Whether some of those incidents are ten years old or ten days old they remain as black marks in your political career and you had not taken any steps to erase off these marks.

I do agree that our people should be saved from the clutches of the LTTE but not to fall into the clutches of another as happened in the past. I want normalcy and democratic rights restored for which I seek your assistance. I reject your claim that you don’t do politics for posts and prominence because I know how you won nine seats to Parliament with the 8600 odd votes all your 13 candidates jointly polled in 1994. What did you do in 2000 and 2001. If you really want to serve the Tamil Community as you say, please take into consideration all the sacrifices our leaders, thousands of youths belonging to various groups including your EPDP made and also the thousands of innocent Tamils, Muslims and Sinhalese people who died due to the violence of the LTTE and destruction of billions and billions worth of property both public and private Island-wide and await the emergence of the final proposal acceptable to all the minorities. At that time I will consider extending my support to you to serve your community as you say. As it is now you will never serve your community. Instead you will only ruin them.

Please don’t mischievously confuse the present TNA that contested as proxies of the LTTE in 2004 with the TNA of 2001. Which was only an alliance of the three political parties that contested in 2001. It is mainly this type of mischievous distortions of yours that make me to keep you at arms length. You very well known that it was I who disputed the claim of the LTTE that they were the sole representatives of the Tamils.

If you look forward for my advice take this letter as such but if you want my co-operation I am sorry to say that I can do it only by quitting politics. That is the only option. I can think of having completely studied all aspects of the present situation.

I am sorry Thamby this is all I can say.

Thanking you,

Yours Sincerely,

V. Anandasangaree,
President – TULF.

நாட்டை காப்பாற்ற சகல அரசியற் கட்சி தலைவர்களும் விழிப்படைய வேண்டுமென அழைப்பு

நாட்டை காப்பாற்ற சகல அரசியற் கட்சி தலைவர்களும் விழிப்படைய வேண்டுமென அழைப்பு

விடுதலைப்புலிகளின் கிளைமோர் தாக்குதல் 22 அப்பாவி மக்களின் உயிரை எடுத்து 60க்கு மேற்பட்டோர் படுகாயமடைய செய்தமையை தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி வன்மையாகக் கண்டிக்கின்றது. ஒரு வாரத்திற்குள் ஏற்பட்ட 3வது பெரிய சம்பவமும் ஒருமாதாத்திற்குள் ஏற்பட்ட 6 வது சம்பவமுமாகும். இச்சம்பவங்களில் மொத்தம் 112 பேர் பலியாகி 348 பேர் படுகாயமடைந்துள்ளனர். இப்படியான இன்னும் எத்தனை சம்பவங்கள் நடக்கும் என்பது ஆண்டவனுக்கே வெளிச்சம். தம்மிடமிருந்து தமிழ் மக்கள் விடுதலையடைய வேண்டும் என்ற நிலையை உணராது தமிழீழத்தின் விடுதலைக்காக போராடுவதாக கூறிக்கொள்ளும் ஒரு வெறிபிடித்த குழுவினரின் செயலே இதுவாகும். இம் மிருகங்கள் தாங்காளாக அடங்காவிட்டால் பிறராலேனும் அடக்கப்பட வேண்டியவை. அரச படைகளிடம் உள்ள பெரும் சக்தி மிக்க ஆயுத பலத்தாலும் இத்தகைய கொடூர செயல்களை கட்டுப்படுத்த முடியாது. இவர்களுடைய போர்முறை சம்பிரதாயமானதாக இல்லாமல் கோழைத்தனமான கெரில்லா முறை கையாளப்படுகின்றது. இந் நாட்டு மக்களை விடுதலைப்புலிகளின் கொடூரத்திலிருந்து பாதுகாக்கக் கூடியது சர்வதேச சமூகம் மட்டுமே. ஆனால் அதற்குரிய வழிவகைகளை அமைத்துக் கொடுக்க வேண்டியது அரசாங்கத்தின் பொறுப்பாகும்.

தற்போதைய சூழ்நிலையில் இந்தியா உட்பட சர்வதேச சமூகம் எதுவும் செய்ய முடியாது அமைதியாக இருந்து நடப்பதை பார்க்க வேண்டிய நிலையில் உள்ளது. விடுதலைப்புலிகளுக்கு பயந்து அரசாங்கம் செயற்பட வேண்டியதில்லை சர்வதேச சமூகம் துணிந்து தலையிட்டு இத்தகைய மிருகத்தனமான செயல்களை நிறுத்த வேண்டும் என விடுதலைப்புலிகளுக்கு கூறவேண்டுமானால் ஒரு நியாயமான தீர்வை அரசு முன்வைக்க வேண்டும் என கடந்த வாரம் அரசாங்கத்தை கேட்டிருந்தேன்.

எமது நாட்டின் துரதிஸ்டம் என்னவெனில் தமிழரின் விடுதலைக்காக அரசாங்கத்தை எதிர்த்துப் போரிடுகின்றோம் என்று கூறும் ஒருசாராருக்கும் இவர்களிடமிருந்து நாட்டைக் காப்பாற்றுகின்றோம் என்றும் தேசப்;பற்றாளர்கள் என்றும் கூறுகின்ற கடும்போக்குடைய தேசியவாதிகளுக்கும் இடையில் அகப்பட்டமையே.

தேசப்பற்று என்றால் நாட்டை மட்டும் நேசிப்பதல்ல நாட்டையும் அந்நாட்டில் வாழும் மக்களையும் நேசிப்பதே தேசப்பற்றாகும் என்பதை இவர்கள் உணரவில்லை. சுர்வதேச சமூகத்தால் சுட்டிக்காட்டப்படுகின்ற பிழைகளை ஏற்க மறுத்து சர்வதேச சமூகத்தின் மீது கடும் சினம்கொள்பவர்கள் இருக்கின்றபோது சர்வதேச சமூகத்தை நாம் எவ்வாறு குறை கூற முடியும்? அத்தகைய சந்தர்ப்பங்களில் இஷ்டம்போல அறிக்கை விடுவதை தவிர்த்து அப்பணியை அரசிடம் விட்டுவிட வேண்டும். அவ்வாறு செய்வதன் மூலமே பல்வேறு நாடுகளுடன் எமக்குள்ள நல்லுறவை காப்பாற்ற முடியும். இது வெளிநாட்டு அரச சார்பற்ற நிறுவனங்களுக்கும் பொருத்தமானதாகும். சும்பந்தப்படாதவர்கள் இத்தகைய சினத்தை ஊட்டுவதாலேயே சர்வதேச சமூகம் சிலவேளைகளில் அமைதியாக இருப்பதற்கு காரணமாகும். விடுதலைப்புலிகளின் நடமாட்டங்களையும் செயற்பாடுகளையும் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பதோடு அவர்களின் நடவடிக்கைகளை கண்காணித்துக்கொண்டும் பல நாடுகள் இருக்கின்றன.

விடுதலைப்புலிகளின் தனிநாட்டுக் கோரிக்கை அனேகருக்கு எரிச்சலை உண்டுபண்ணக் கூடிய ஒன்று என்பதை அனைவரும் அறிவர். விடுதலைப்புலிகளின் அதிகாரத்தை மீறி உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டுள்ள நிலையிலும் தமிழ் தலைவர்கள் தனிநாட்டுக் கோரிக்கையை எதிர்ப்பதை இக்கடும்போக்கு கொண்ட தேசியவாதிகள் பாராட்டக்கடமைப்பட்டவர்கள். ஐக்கிய இலங்கைக்குள் அனைவரும் ஏற்கக்கூடிய ஓரு நியாயமான தீர்வு தமக்கு திருப்தியை தரும் என அத்தலைவர்கள் பகிரங்கமாக கூறியுள்ளனர். ஆனால் அரசியல் சட்டத்தின் மூலம் வழங்கப்பட்ட அதிகாரங்கள் எதிர்காலத்தில் நினைத்தபடி நீக்கக்கூடிய ஒற்றையாட்சியை அவர்கள் விரும்பவில்லை. சோல்பரி அரசியல் சட்டத்திற்கு ஏற்பட்ட கதி புதிய அரசியற் சட்டத்திற்கு ஏற்படக்கூடாது என்று விரும்புகின்றனர். புதிய அரசியல் சாசனம் எதிர்காலத்தில் கிளர்ச்சி ஏற்பட இடமளிக்காத வகையில்; நிரந்தரமானதும், இறுதியானதுமான தீர்வாக அமைவதோடு நாட்டில் வாழும் அனைவரையும் ஒற்றுமைப்படுத்தி இலங்கையர் என அடையாளப்படுத்தக் கூடியதாகவும் அமைய வேண்டும். சமாதானத்துடனும் அமையுதியுடனும் சகல உரிமைகளையும் சமமாக அனுபவிக்கும் வாய்ப்பு அனைவருக்கும் வேண்டும். மேற்கொண்டு உயிரழிவு உடமையழிவு இல்லாமல் சமாதானத்தை கொண்டுவருவதற்கு இதுவே சிறந்த வழியாகும். நாம் எவ்வளவோ இழந்துவிட்டோம் இனி இழப்பதற்கு எம்மிடம் எதுவுமில்லை.

தீவிர போக்குடைய தேசியவாதிகள் இன்னுமோர் முக்கிய விடயத்தை கவனத்தில எடுக்க தவறிவிட்டனர். நாட்டு மக்கள் அனைவரும் பௌத்த சமயத்தை அரச மதமாக ஏற்றுக்கொண்டிருப்பது தீவிர நிலைப்பாடு கொண்டவர்களின் போக்கை மாற்றுவதற்கு ஊக்குவிப்பாக இருத்தல் வேண்டும். ஆகவே கடும்போக்காளர்கள் பெருந்தன்மையோடு விட்டுக்கொடுத்து சிறுபான்மை மக்களுடைய உரிமைகளை அங்கீகரித்து சிறுபான்மை மக்கள் சம உரிமையுடன் வாழ உரிய நிலைப்பட்டை எடுக்க வேண்டும்.


நாட்டுமக்கள் அனைவரும் தமது நிலைப்பாட்டை மறுபரிசீலிக்க வேண்டிய அளவிற்கு இனப்பிர்சசினை மோசமடைந்துள்ளது. சிறுபான்மை மக்களும் சர்வதேச சமூகத்தினரும் ஏற்கக் கூடிய நியாயமான தீர்வை சகல அரசியற் கட்சிகளும் ஏனைய குழுக்களும் முன்வைக்க வேண்டும். அப்படியானால் தான் சர்வதேச சமூகம் வன்முறையை கைவிட்டு தமது சிபார்சை ஏற்கும் படி விடுதலைப்புலிகளுக்கு அழுத்தம் கொடுக்க முடியும். அவசியம் ஏற்படின் அவர்கள் விடுதலைப் புலிகள் மீது பல்வேறு தடைகளை அமுல்படுத்தி தத்தமது நாட்டில் அவர்களின் நடவடிக்கைகளை கட்டுப்படுத்தி நிதிசேகரிப்பதையும், ஆயுத கொள்வனவையும் தடுக்க முடியும். அரசியல் கட்சிகள் ஒன்று சேர்ந்து ஒஸ்லோ பிரகடனத்திற்கமைய அல்லது சமஷ்டி ஒற்றையாட்சி என்ற வார்த்தைகள் கசப்பானதாயிருந்தால் அதற்குப் பதிலாக இந்திய முறையிலான தீர்வுக்கு ஒப்புதலளிக்க வேண்டும்.

சிறிலங்கா சுதந்திரக்கட்சியின் தலைவரும் நாட்டின் ஜனாதிபதியுமாகிய மாட்சிமைதாங்கிய மஹிந்த ராஜபக்ஸ அவர்களையும் ஐக்கியதேசியக் கட்சியின் தலைவரும், எதிர்க்கட்சிதலைவருமாகிய கௌரவ ரணில் விக்கிரமசிங்கா அவர்களையும் தாமதிக்காது இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண உடன் முன்முயற்சி எடுக்க வேண்டுமென வலியுறுத்தி கேட்டுக்கொள்கின்றேன். சர்வதேச சமூகத்தினருடைய பங்களிப்பை நாட்டின் உள்விவகாரங்களில் தலையிடுவதாக தப்பான வியாக்கியானமளிக்கப்படக் கூடாது. இவ்விரு தலைவர்களும் எடுக்கின்ற முயற்சியால் வரக்கூடிய தீர்வை சர்வதேச சமூகம் தமக்கு திருப்தி ஏற்படும் பட்சத்தில் நியாயமான தீர்;வென சிறுபான்மையினருக்கு சிபார்சு செய்வேண்டும் என கோருகின்றேன்.

தினம் தினம் இவாறு இறக்கும் அப்பாவி மக்களில் அனேகரின் உழைப்பிலேயே அவர்களின் ஏழைக்குடும்பங்கள் தங்கிவாழ்கின்றன. யுத்தத்தை முடித்து சமாதானத்தை கொண்டுவந்து எமது மக்கள் பய பீதியின்றி இஸ்டம்போல் நடமாடக்கூடிய நிலையை உருவாக்கவேண்டிய புனித கடமை நம் ஒவ்வொருவருக்கும் உண்டு.

விடுதலைப்புலிகளால் ஏற்படுத்தப்படும் ஆத்திரமூட்டும் சம்பவங்கள் வேண்டுமென்றே மேற்கொள்ளப்பட்ட போதிலும் சிங்கள மக்கள் கையாண்ட பெரும் பொறுமையை நன்றியோடு பாராட்டுகின்றேன். விடுதலைப்புலிகள் தமது ஈனச்செயல்களை அண்மையில் கூட்டியிருப்பதன் உள்நோக்கம் அனைவருக்கும் விளங்கும். சிங்கள மக்களை எத்தகைய ஆத்திரமூட்டும் சம்பவங்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டாலும் தொடர்ந்து பொறுமையை கடைப்பிடிக்குமாறு வேண்டுகின்றேன். புயங்கரவாத செயல்களில் ஈடுபடுவோரை அதிகாரிகளுக்கு காட்டிக்கொடுக்க வேண்டிய பொறுப்பு சிங்கள தமிழ முஸ்லிம் ஆகிய ஒவ்வொருவருக்கும் .உண்டு.

பல்வேறு ஆத்திரமூட்டும் சம்பவங்கள் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் வேளையிலும் தென்னிலங்கையில் வாழும் சிங்கள மக்கள் எவ்வாறு பொறுமையை கடைப்பிடிக்கின்றனர் என்பதை மட்டக்களப்பில் வாழும் தமிழ் இஸ்ஸாமிய சகோதரர்கள் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். மட்டக்களப்பு வாழ் மக்களை சமாதானமாகவும் அமைதியாகவும் பயபீதியின்றி நடமாடவும் அனுமதிக்குமாறு அனைத்து தரப்பினரையும் கேட்டுக்கொள்கின்றேன்.




வீ.ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி

CALL TO ALL POLITICAL LEADERS TO WAKEUP TO SAVE THE COUNTRY

CALL TO ALL POLITICAL LEADERS TO WAKEUP TO SAVE THE COUNTRY.

The Tamil United Liberation Front very strongly condemns the LTTE for causing the death of 22 innocent civilians and also for causing grievous injuries to over sixty others by targeting a crowded bus – with a claymore mine. This is the third major incident in a week and the sixth in one month, taking a toll of 112 lives and injuring over 348 innocent people. How many more such incidents will take place God only knows? This is obviously the work of a fanatical group claiming to be waging a war to liberate the Tamils, little realising that the Tamils themselves need to be liberated from them. If these brutes do not tame themselves they will have to be tamed by others. This type of atrocious activities cannot be met with all the fire power the Government Forces have. It is not a conventional war that the LTTE is fighting. They are now cowardly engaged in gorilla warfare. Only the International Community can now rescue the country from the atrocities of the LTTE, but it is the Government’s responsibility to pave the way for it.

Under the present circumstances the International Community, India in particular can’t do anything other than silently and helplessly watching all what is happening. Only last week I appealed to the Government to come out with a reasonable proposal, acceptable to the International Community not out of fear for the LTTE , but to enable the International Community to step in and to tell the LTTE to stop all their brutal killings of the innocent civilians.

The unfortunate situation in our country is that the country is caught up in between a group that claims to be waging a war against the Government for the liberation of the Tamils and another group of ultra-nationalist claiming themselves as great patriots, trying to save the country from the former, little realising that a Patriot is not one who merely loves his country alone but one who not only loves his country but also its people as well. How can we expect the International Community to intervene when we are not prepared to accept our faults and jump at them when certain mistakes are pointed out by them. On such occasion it should be left to the Government to deal with them rather than others coming out with condemning statements. Only by doing so good-will can be maintained with all foreign countries. This applies to foreign agencies as well. The annoyance is often caused by unconcerned parties and the silence maintained by the Diplomatic Community at times is understandable. The International Community has done a lot to keep the LTTE operating in their respective countries, under strict check and constant vigilance.

Everyone knows that the main demand of the LTTE is division of the country and that demand is serious enough for anyone to worry about. The ultra-nationalist, in particular, should appreciate the Tamil Leadership for openly opposing separation, defying the LTTE and at grave risk to their lives. They have declared that they will be satisfied with a reasonable and an acceptable solution within a United Sri Lanka but not within a Unitary State under which there is no guarantee that whatever provisions made in a Unitary Constitution will remain in the Statute book for ever. The fate of the Soulbury Constitution should not be-fall on the proposed new constitution, leaving room for further agitation in the future. Whatever solution arrived at should be the last and final one that will strongly unite all sections of the people of Sri Lanka to a common identity as Sri Lankans, to live in peace and amity, enjoying all rights equally with others. This is the only way to bring back peace and save the country from further destructions of life and property. We have lost enough and cannot afford to lose anything more.

Another important factor that the ultra-nationalist have failed to take into consideration and should take as an Incentive to soften their stance, is the acceptance of Buddhism virtually by all Sri Lankans, as the state religion of Sri Lanka. The ultra-nationalist should therefore be magnanimous enough to give-in to the aspirations of the minorities who want to live in a United Sri Lanka as equals along with the others.

The ethnic problem has become so acute that everyone should do a complete re-thinking of their stand. This is the time for all political parties and various groups to shed their differences and to agree on a reasonable proposal that will satisfy the minorities and the International Community which if satisfied will certainly compel the LTTE to shun violence and to accept the solution recommended by them. They can, if necessary, impose several sanctions and curtail their activities in various countries including collection of funds and purchase of arms. The political parties should now get together and agree to a solution based either on the Oslo Declaration or by adopting the Indian Model if the terms “Federal” and “Unitary” are allergic to any section of the people.

I strongly urge His Excellency the President Mahinda Rajapakse, Leader of the SLFP and the Leader of the Opposition and President of the UNP Hon. Ranil Wickremesinghe to take the initiative without any delay to find a solution for the ethnic problem. The participation of the International Community cannot be construed as their interfering in the internal affairs of Sri Lanka. I am asking them only if satisfied, to recommend to the minorities as reasonable any solution that will emerge out of the initiative taken by these two leaders.

Everyone should realise that most of the people who die everyday are innocent bread-winners of poor families. Each one of us has a sacred duty to help to end the war and bring back much needed peace, for our people to live without fear and tension and to move about freely and fearlessly.

I thank the Sinhalese Civilians in the south and appreciate the tolerance hitherto shown by them inspite of the various provocations deliberately given by the LTTE. The reasons for enhancing their vicious activities recently are obvious and I strongly urge the Sinhalese to continue to show extreme tolerance and not to get provoked under any circumstances. I call upon all, be they Sinhalese, Tamils or Muslims to help the authorities to trace the people engaged in terrorist activities.

The Tamils and the Muslims of the Batticaloa District should learn from the Sinhalese in the South as to how they are showing extreme tolerance inspite of the numerous daily provocations given to them by the LTTE.

I appeal to all the residents in Batticaloa to maintain Peace and harmony and allow the others to live peacefully free from constant fear and tension.


V. Anandasangaree,
President – TULF.